ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

Σαφως και ο θριαμβος του Αναρχισμου δεν μπορει να ειναι αποτελεσμα καποιου θαυματος, δεν μπορει να προκυψει σε αντιθεση προς τους νομους της εξελιξης (ενα αξιωμα της εξελιξης πως τιποτα δεν συμβαινει χωρις ικανη αιτια), και πως τιποτε δεν μπορει να επιτευχθει χωρις τα απαραιτητα μεσα

Προκειται για μια γενικη αποψη πως εμεις, επειδη αποκαλουμε τους εαυτους μας επαναστατες, περιμενουμε πως ο Αναρχισμος θα επελθει μεμιας – ως το αμεσο αποτελεσμα μιας εξεγερσης που θα επιτεθει βιαια σε ολα οσα υφιστανται, αντικαθιστωντας τα με θεσμους που θα ειναι πραγματικα καινουριοι. Και για να ειμαστε ειλικρινεις, η ιδεα αυτη δεν σπανιζει και μεταξυ αρκετων συντροφων που αντιλαμβανονται την επανασταση κατα αυτον τον τροπο.

Η προκαταληψη αυτη εξηγει τον λογο για τον οποιο τοσοι εντιμοι αντιπαλοι μας πιστευουν οτι ο Αναρχισμος ειναι κατι αδυνατο να πραγματοποιηθει, ενω εξηγει και γιατι μερικοι συντροφοι, αηδιασμενοι απο την παρουσα ηθικη κατασταση των ανθρωπων και βλεποντας οτι ο Αναρχισμος αργει, αμφιταλαντευονται μεταξυ του ακραιου δογματισμου που τους τυφλωνει μπροστα στις πραγματικοτητες της ζωης και του τυχοδιωκτισμου, που ως πρακτικη συνεπεια εχει να ξεχνουν οτι ειναι Αναρχικοι και πως ειναι ο Αναρχισμος για τον οποιο πρεπει να αγωνιζονται.

Σαφως και ο θριαμβος του Αναρχισμου δεν μπορει να ειναι αποτελεσμα καποιου θαυματος, δεν μπορει να προκυψει σε αντιθεση προς τους νομους της εξελιξης (ενα αξιωμα της εξελιξης πως τιποτα δεν συμβαινει χωρις ικανη αιτια), και πως τιποτε δεν μπορει να επιτευχθει χωρις τα απαραιτητα μεσα.

Αν θελουμε να αντικαταστησουμε μια κυβερνηση με μια αλλη, δηλαδη να επιβαλλουμε τις επιθυμιες μας στους αλλους, θα αρκουσε μονο να συνδυασουμε τις απαραιτητες υλικες δυναμεις ωστε να αντισταθουμε στους πραγματικους καταπιεστες φερνοντας τους εαυτους μας στην θεση τους.

Αλλα δεν ειναι αυτο που επιθυμουμε, θελουμε εκεινον τον Αναρχισμο που δεν ειναι αλλος απο μια κοινωνια βασισμενη στην ελευθερη και εθελουσια βουληση ολων – μια κοινωνια στην οποια κανεις δεν μπορει να επιβαλλει τις επιθυμιες του και στην οποια θα μπορει κανεις να κανει ο,τι τον ευχαριστει και ολοι μαζι θα συμβαλλουν οικειοθελως στην ευημερια της κοινοτητας. Ομως ετσι ο Αναρχισμος δεν θα εχει οριστικα και καθολικα θριαμβευσει μεχρις οτου ολοι οι ανθρωποι οχι μονο δεν θα θελουν να υποκεινται σε διαταγες, αλλα και δεν θα θελουν να διαταζουν. Ουτε θα εχει επιτυχια ο Αναρχισμος αν δεν κατανοησουν το πλεονεκτημα της αλληλεγγυης, γνωριζοντας πως να οργανωσουν ενα σχεδιο κοινωνικης συνυπαρξης οπου δεν θα υπαρχουν πλεον ιχνη βιας και επιβολης. Και καθως η συνειδηση, η αποφασιστικοτητα και η ικανοτητα των ανθρωπων εξελισσονται αδιακοπα, βρισκοντας τροπους εκφρασης στην σταδιακη μετατροπη του νεου περιβαλλοντος τους, καθως και στην αναγνωριση των επιθυμιων που μορφοποιουνται και αναδεικνυονται σε αναλογικα επιτακτικες, το ιδιο θα ισχυει και για τον Αναρχισμο. Ο Αναρχισμος δεν μπορει να επελθει σιγα σιγα και αργα, αλλα μονο σιγουρα, καθως αναπτυσσει την ενταση και την διευρυνση του.

Κατα συνεπεια, το θεμα δεν ειναι αν θα πραγματοποιησουμε τον Αναρχισμο σημερα, αυριο, ή εντος των επομενων δεκα αιωνων, αλλα να συνεχιζουμε να πορευομαστε προς τον Αναρχισμο σημερα, αυριο, και για παντα.

Ο Αναρχισμος ειναι η καταργηση της εκμεταλλευσης και της καταπιεσης ανθρωπου απο ανθρωπο, δηλαδη η καταργηση της ατομικης ιδιοκτησιας και της κυβερνησης. Ο Αναρχισμος ειναι η καταστροφη της μιζεριας, των προκαταληψεων, του μισους. Κατα συνεπεια, καθε χτυπημα προς τους θεσμους της ατομικης ιδιοκτησιας και την κυβερνηση, καθε αναταση της συνειδησης των ανθρωπων, καθε αναστατωση των σημερινων συνθηκων, καθε ψεμα που αποκαλυπτεται, καθε μερος της ανθρωπινης δραστηριοτητας που απελευθερωνεται απο τον ελεγχο των αρχων, καθε προσθηκη στο πνευμα της αλληλεγγυης και καθε πρωτοβουλια, θα αποτελουν παντα ενα ακομη βημα προς τον Αναρχισμο.

Το προβλημα ωστοσο εγκειται στην επιλογη του δρομου που προσεγγιζει πραγματικα αυτο το ιδεωδες, και την αποφυγη της συγχυσης αναμεσα στην αληθινη προοδο και τις υποκριτικες μεταρρυθμισεις. Γιατι με το προσχημα της παροχης αμεσων βελτιωσεων, με τις οποιες οι καλπικες μεταρρυθμισεις τεινουν να αποπροσανατολιζουν τους ανθρωπους απο τον αγωνα εναντια στην εξουσια και τον καπιταλισμο, προκαλουν την παραλυση των ενεργειων τους καθιστωντας τους απαθεις μαζες που μπορουν να υλοποιουν τα αιτηματα τους μονο χαρη στην καλοσυνη των εκμεταλλευτων τους και της κυβερνησης τους. Το προβλημα εγκειται λοιπον στην γνωση της αξιοποιησης των λιγοστων δυναμεων που διαθετουμε – και στην συνεχεια της επιτευξης, με τον οικονομικοτερο δυνατο τροπο, της μεγαλυτερης διαδοσης του σκοπου μας

Υφισταται σε καθε χωρα μια κυβερνηση η οποια, με κτηνωδη βια, επιβαλλει τους νομους της σε ολους, υποχρεωνει τους παντες να υπομεινουν την εκμεταλλευση, συντηρωντας ετσι, θελωντας ή οχι, τους υπαρχοντες θεσμους. Απαγορευει στις μειονοτικες ομαδες να πραγματοποιησουν τις ιδεες τους, και εμποδιζει τους κοινωνικους οργανισμους γενικα απο την προσαρμογη των εαυτων τους, και παραλληλα, με τις εξελιξεις της κοινης γνωμης. Η φυσιολογικα ειρηνικη εξελικτικη διαδρομη διαταρρασεται απο την βια, και μονο με την βια μπορει να ανοιξει ο δρομος ξανα. Για αυτον ακριβως τρον λογο θελουμε μια βιαια επανασταση σημερα, και θα την θελουμε παντα - εφοσον ο ανθρωπος παραμενει υποκειμενο επιβολων αντιθετων προς τις φυσικες του επιθυμιες. Με την καταργηση της κρατικης βιας δεν θα εχει λογο υπαρξης ουτε και η δικη μας.

Προς το παρον δεν μπορουμε να ανατρεψουμε την επικρατουσα κυβερνηση ομως, και ισως αυριο, απο τα συντριμμια της σημερινης κυβερνησης να μην μπορεσουμε να εμποδισουμε την ανοδο μιας αλλης παρομοιας. Αλλα αυτο δεν μας αποθαρρυνει σημερα, ουτε και θα μας καταβαλλει αυριο, απο το να αντιστεκομαστε σε οποιαδηποτε μορφη εξουσιας - αρνουμενοι να υποβληθουμε στους νομους της οποτε αυτο ειναι δυνατο, και εφαρμοζοντας παντα ισχυ ωστε να αντισταθουμε στην ισχυ.

Καθε αποδυναμωση οποιουδηποτε ειδους εξουσιας, καθε επιτευξη ελευθεριας, θα ειναι παντα μια προοδος προς τον Αναρχισμο, και πρεπει παντα να κατακτωνται – ποτε να ζητουνται, και παντα θα μας προσφερουν μεγαλυτερη δυναμη για τον αγωνα μας, και παντα θα μας υπενθυμιζουν οτι εχθρος μας ειναι το κρατος, με το οποιο δεν μπορει να ειμαστε ποτε σε ειρηνη, καθως και παντα θα μας θυμιζουν καλα, οτι η μειωση των συμφορων που προκαλει η υπαρξη των κυβερνησεων δεν μπορει παρα να βασιζεται στην φθορα των ιδιοτητων και των δυναμεων της, και οι οροι που προκυπτουν μετα απο καθε θετικη εξελιξη δεν πρεπει να καθοριζονται απο εκεινους που κυβερνουσαν προτινος, αλλα απο εκεινους που ηταν κυβερνωμενοι. Ως κυβερνηση εννοουμε καθε ατομο ή ομαδα ατομων στο κρατος, την χωρα, την κοινοτητα, ή την φατρια, που διατηρουν το δικαιωμα να διατυπωνουν νομοθεσιες και να τις επιβαλλουν σε εκεινους που δεν τις επιθυμουν.

Προς το παρον δεν μπορουμε να καταργησουμε την ατομικη ιδιοκτησια, δεν μπορουμε να ρυθμισουμε τα παραγωγικα μεσα τα οποια πρεπει να ειναι απαραιτητα ελευθερα, ισως να μην το καταφερουμε αυτο ουτε και με το επομενο εξεγερσιακο κινημα. Αλλα αυτο δεν μας εμποδιζει τωρα, ουτε και θα τα καταφερει στο μελλον, απο το να ειμαστε συνεχεια αντιθετοι προς τον καπιταλισμο και προς καθε αλλη μορφη δεσποτισμου. Ενω καθε νικη, οσο μικρη και αν ειναι, που κατακτηθηκε απο τους εργαζομενους εναντια στους εκμεταλλευτες τους, καθε μειωση στα κερδη και καθε κομματι πλουτου που παιρνεται απο τους ιδιοκτητες του και διατιθεται προς οφελος ολων, αποτελει μια προοδο - ενα ακομη βημα προς τον Αναρχισμο. Πρεπει δε παντα να εξυπηρετει την διευρυνση των αιτηματων των εργαζομενων και της εντατικοποιησης του αγωνα τους, και πρεπει παντα να θεωρειται μια νικη εις βαρος ενος εχθρου και οχι ως μια παραχωρηση για την οποια πρεπει να ειμαστε ευγνωμονες, παντα θα παραμενουμε αμετακινητοι στην αποφαση μας, να καταλαβουμε με την βια, αμεσως μολις μπορουμε, εκεινα τα μεσα που οι κεφαλαιουχοι, με την προστασια της κυβερνησης, εχουν στερησει απο τους εργαζομενους.

Με το δικαιο του ισχυρου να εχει εκλειψει λοιπον, και τα μεσα παραγωγης να εχουν περιελθει στην διαχειριση οσων θελουν να τα αξιοποιησουν, το αποτελεσμα δεν μπορει παρα να ειναι ο καρπος μιας ειρηνικης επαναστασης.

Ο Αναρχισμος ομως δεν θα μπορουσε να υπαρχει, ουτε και θα υπαρξει ποτε, χαρη σε εκεινους τους λιγους που τον επιθυμουν και τον επιθυμουν μονο για τα λιγοστα εκεινα πραγματα που θα μπορουσαν να καταφερουν χωρις την συνεργασια των μη-αναρχικων. Αυτο δεν σημαινει απαραιτητα οτι το ιδεωδες του Αναρχισμου θα επιφερει μικρη ή και καμια προοδο, μιας και σιγα σιγα οι ιδεες του θα διαδιδονται σε ολο και περισσοτερους ανθρωπους και ολο και περισσοτερα πραγματα, και θα αγκαλιασει ολη την ανθρωποτητα και ολες τις εκδηλωσεις της ανθρωπινης ζωης.

Εχοντας ανατρεψει την κυβερνηση, και ολους τους υπαρχοντες επικινδυνους θεσμους που την υπερασπιζονται με την βια, εχοντας κατακτησει την πληρη ελευθερια ολων και μαζι με αυτην τα μεσα της ρυθμισης της δουλειας, χωρις την οποια καθε ελευθερια δεν θα ηταν παρα μια φενακη, και ενοσω αγωνιζομαστε για να φτασουμε σε αυτο το σημειο, δεν σκοπευουμε να καταστρεψουμε εκεινα τα πραγματα που θα χρειαστει σιγα σιγα να ανακατασκευασουμε.

Για παραδειγμα, υφιστανται στην σημερινη κοινωνια υπηρεσιες για την διανομη των τροφιμων. Αυτη πραγματοποιειται με λαθος τροπο, χαωτικα, και με τεραστιες απωλειες ενεργειας και υλης, και παντα υπο το πρισμα των καπιταλιστικων συμφεροντων, αλλα τελικα, με τον ενα ή τον αλλο τροπο, ολοι πρεπει να φαμε. Θα ηταν παραλογο να θελουμε την αποδιοργανωση του συστηματος διατροφης, εκτος και αν θελουμε να το αντικαταστησουμε με κατι καλυτερο και δικαιοτερο.

Υπαρχουν επισης τα ταχυδρομεια. Ειναι χιλιαδες οι κριτικες που θα μπορουσαμε να εκφρασουμε, αλλα στο μεταξυ τα χρησιμοποιουμε για να στειλουμε τα γραμματα μας, και θα συνεχισουμε να τα χρησιμοποιουμε, υποφεροντας απο τα λαθη τους, μεχρις οτου μπορεσουμε να τα διορθωσουμε ή να τα αντικαταστησουμε.

Υπαρχουν και τα σχολεια, οσο ασχημα και αν λειτουργουν. Αλλα δεν επιτρεπουμε στα παιδια μας να μεινουν στην αγνοια εξαιτιας αυτου του γεγονοτος – δεν τους αρνουμαστε να μαθουν να διαβαζουν και να γραφουν.

Εντωμεταξυ κανουμε υπομονη, και αγωνιζομαστε για ενα μελλον οπου θα ειμαστε σε θεση πια να οργανωσουμε ενα συστημα προτυπων σχολειων που θα καλυπτουν τις αναγκες ολων.

Απο αυτα μπορουμε να καταλαβουμε οτι, για να φτασουμε στον Αναρχισμο, δεν ειναι η υλικη δυναμη το μοναδικο συστατικο για την επιτευξη μιας επαναστασης. Ειναι απαραιτητο οπως οι εργαζομενοι, οργανωμενοι συμφωνα με τους διαφορους παραγωγικους κλαδους στους οποιους εργαζονται, να ελθουν στην θεση εκεινη που θα διασφαλιζει την ομαλη ροη της κοινωνικης τους ζωης - χωρις την βοηθεια ή την αναγκη των καπιταλιστων ή του κρατους.

Ενω επισης καταλαβαινουμε οτι τα Αναρχικα ιδεωδη απεχουν μακραν απο το να ειναι αντιφατικα, οπως ισχυριζονται οι «επιστημονες σοσιαλιστες», προς τους νομους της εξελιξης οπως αυτοι εχουν αποδειχθει απο την επιστημη, μιας και αυτη δεν ειναι παρα μια επινοηση που εξυπηρετει απολυτα τους νομους τους, και δεν ειναι αλλο απο ενα πειραματικο συστημα που εχει μεταφερθει απο το πεδιο της ερευνας σε αυτο της κοινωνικης συνειδητοποιησης.



ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που αντέγραψα από το ιντιμίντια.Αυτός/ή που το ανέβασε στο ιντιμίντια υπογράφει ως μαλατέστα.να υποθέσω πως το άρθρο είναι του μαλατέστα?

διακοπές ενότητα τέσσερα

Η αποστολή "διακοπές"ήταν μια παταγώδεις αποτυχία,μιας και δε κατάφερα για πολλοστή φορά να βρω έστω και το ελάχιστο στοιχείο που θα μ'έφερνε πιο κοντά στην εξιχνοίαση του προσώπου που κρύβεται πίσω απ'το όνομα Κωστάκης Ανάν.
Κατά τα άλλα ήταν μια ευκαιρία να χαλαρώσω και να γνωρίσω όμορφους ανθρώπους,να ερωτευτώ έναν από αυτούς(ονόματα δε λέμε,υπολείψεις δε θίγουμε)κι ας μην εκδηλώθηκα για άλλη μια φορά,αφού με πρόλαβε άλλος και θεώρησα σωστότερο να κάνω τον σημίτη(πού είσαι συ ρε γίγαντα της πολιτικής).Πρώτη φορά κράτησα σε διακοπές ημερολόγιο και μπορώ να πω ότι με βοήθησε πολύ για να γράψω τις ενότητες "διακοπές",όχι πως τα έγραψα όλα,κάποια θεώρησα σωστό να μην τα αναφέρω.Έχω ξαναπάει διακοπές μόνος αλλά δεν είχα κάνει ποτέ τόσες γνωριμίες και το καλύτερο κάποιες από αυτές κρατήσαν και ελπίζω να κρατήσουν για πολύ καιρό.
Η πιο συγκλονιστική στιγμή ήταν φυσικά το πανηγύρι της κούπας.Εκεί ξεδίπλωσα σε όλο του το μέγεθος το χορευτικό μου ταλέντο στους παραδοσιακούς νησιώτικους χορούς.Εννοείτε ότι σε αυτό βοήθησε το αλκοόλ που είχα καταναλώσει νωρίτερα.Δεν βοήθησε η βερμούδα που φορούσα γιατί συνεχώς μου έπεφτε και αναγκαζόμουν να σταματάω για να τη σηκώσω.Σούργελο λοιπόν για άλλη μια φορά,αλλά το φχαριστήθηκα.
Θέλω να ξαναπάω σε τούτο το νησί κάποια στιγμή και να το γυρίσω όλο,να γνωρίσω τον δήμαρχο και να του πω μπράβο που βοηθάει τους ελευθεροκαμπίτες με τις εγκαταστάσεις που'χει φτιάξει στην γνωστή παραλία και που κρατάει τη φύση του νησιού όσο μπορεί αλώβητη.
Στην επιστροφή έμεινα για ένα βράδυ στο σπίτι της νεράιδας και το επόμενο πρωί ξεκίνησα με το τρένο για τη πόλη του φωτός με τα χιλιάδες αξιοθέατα και τους υπέροχους χαμογελαστούς,πρόσχαρους και κυρίως προοδευτικούς παύλα εναλλακτικούς πολίτες.
Η φωτογραφία παραπάνω μη σας ξεγελάει έχει σχέση και ας μην της φαίνεται.

τριο αμνέσια και φιλίπε ναδέρ

Χθες πήγα μαζί με τη μαμάΠόπη στο micropolis στη συναυλία των"τριο αμνεσια"και του φιλιπε ναδερ.Όμορφη μουσική απ'τους οργανωπαίκται,όμορφο κλίμα και θετική ενέργεια στον χώρο.Η μαμάΠόπη είχε διάθεση να μιλήσει και έβγαλε πολύ πράμα.
Με τη μαμάΠόπη γνωριζώμαστε κοντά είκοσι χρόνια.Απ'τα προσκοπάκια.Περάσαμε μαζί και καλά και κακά.Και για να απαντήσω στο γνωστό,παγκοσμίως,ερώτημα,αν υπάρχει φιλία μεταξύ άντρα γυναίκας,θα πω ότι είναι το πιο γελοίο ερώτημα που έχω ακούσει μαλάκες φαλλοκράτες.

Τρεις ιστορίες για το δεκέμβρη, με τις απόψεις της και το ύφος της η καθεμιά.

1.Με ρωτάς αν θα πάω. Τι νόημα έχει; Με το ζόρι να του δώσουμε πολιτικό περιεχόμενο; Το παιδί δεν ήταν καν πολιτικοποιημένο.
Λες κι ήταν χωροταξικό το θέμα (πότε θα δει το ταξικό αυτός ο χώρος); Το σκότωσαν μες στην έδρα μας και ζητάμε εκδίκηση. Αν δεν ήταν στα εξάρχεια; Αν ήταν μετανάστης; Πόσοι θα βγαίναν στους δρόμους; Τώρα ως κι η τατιάνα συγκινήθηκε…

Διαβάζω για το δεκέμβρη, την εξέγερση… Ποια εξέγερση ρε βασίλη; Τι άφησε πίσω δηλ; Οι δέκα μέρες που συγκλόνισαν τον μικρόκοσμό μας.
Κι ο κόσμος; Δεν τον βρήκαμε για το ασφαλιστικό και τα στέιτζ, θα τον βρούμε τώρα; Με τι πολιτικό περιεχόμενο;
Οι λαϊκιστές περιμένουν στη γωνία. Χτυπάνε τη νεολαία, σου λέει. Ναι, αλλά τι είναι η νεολαία, χυλός; Ως τι τη χτυπάνε; Με ηλικιακά κριτήρια;

Συνεδριάζουν οι άλλοι σαν κονκλάβιο. Πάμε για σύγκρουση. Να σπάσουμε τις κόκκινες ζώνες.
Τι είναι η σύγκρουση, φετίχ; Σύγκρουση για τη σύγκρουση;
Σε τι πλαίσιο και με τι σκοπό; Να εκτονωθούμε επετειακά; Να καταλάβουμε το υπουργείο; Πάμε άλλη μέρα που δε θα μας περιμένουν. Γιατί πηγαίνουμε με το μαλόξ στο χέρι να τις φάμε και να μετρήσουμε παράσημα; Έχουμε γίνει μαζόχες. Αν δε μυρίσουμε χημικό, μας μένει η αίσθηση του ανικανοποίητου.

Όχι, δε μʼ άρεσε η στάση του κόμματος. Δεν ήταν προβοκάτσια ο δεκέμβρης. Έπρεπε να ʽναι εκεί, να σκύψει στα γεγονότα, να τα δει. Όχι στο περιθώριο των γεγονότων. Πού είναι φέτος, γιατί δεν κάνει τίποτα; Γιατί δεν παίρνει μέρος στο πανεκπαιδευτικό τη Δευτέρα;

Αλλά το εναλλακτικό των εξαρχείων το βαρέθηκα.
Μιλάω με κόσμο που είναι ιστορία στα λόγια κι αναρωτιέμαι τι συνείδηση να έχει, πόσο ριζοσπαστική είναι στʼ αλήθεια.
Αγωνιστές με οικογενειακό επίδομα, ντυμένοι στα μάυρα σαν σε κηδεία. Γιατί είναι αυτός επαναστάτης και δεν είναι ο υπάλληλος με το πουκάμισο;

Να σου πω και για τον κορκονέα; Να σαπίσει στη φυλακή.
Δε με νοιάζει αν ήταν γόνος μπετατζή κι είχε μητέρα αγράμματη. Να τον κλείσουν μέσα ισόβια.
Αλλά αυτός είναι το πρόβλημα; Όχι το σύστημα που τον γέννησε και τον όπλισε;
Σα λερναία ύδρα. Κόβεις το γκοτζαμάνη και σου βγαίνει ο μελίστας. Κόβεις το μελίστα και σου βγαίνει καλαμπόκας. Ως πότε θα χτυπάμε μόνο τα κεφάλια;

2. Πέρσι τέτοια μέρα ήμουν στο εξωτερικό.
Το συμβάν το έμαθα από ένα μπλογκ. Ψάχνοντας βρήκα αφηγήσεις αυτόπτων μαρτύρων κι ένα βίντεο με τη στιγμή της δολοφονίας. Δεν άφηναν περιθώρια αμφιβολίας: στυγνή κι αναίτια δολοφονία.

Οι δηλώσεις της κυβέρνησης με εξόργισαν πιο πολύ κι από το ίδιο το γεγονός. Δε διακρίνω πολιτικές ευθύνες είπε ο Αντώναρος. Κι ακόμα: οι ευθύνες πρώτα - πρώτα είναι σε αυτούς που καταφεύγουν στη βία και όχι στην Αστυνομία
Καταδικάζω όλες τις μορφές βίας από οπουδήποτε και αν προέρχεται. Η άσκηση βίας δεν είναι συμβατή με το δημοκρατικό πολίτευμα
Σε ερώτηση τι παραπάνω θα έκανε η κυβέρνηση για την προστασία των πολιτών είπε: Περιμένετε και θα δείτε.

Αυτοί που είχαν συναποφασίσει τη δημιουργία των Ειδικών Φρουρών, του σώματος που δέχεται στις τάξεις του πρώην μπράβους της νύχτας και άλλους ποινικούς και μετά από εκπαίδευση λίγων εβδομάδων τους δίνει ένα κουμπούρι και τους αμολάει στους δρόμους... 'ένιπταν τα χείρας τους'.

Βασικά δεν ένιπταν τας χείρας τους, αλλά πουλούσαν ωμό τσαμπουκά σε όλη την κοινωνία. Η αστυνομία ήταν εκείνη που είχε ξεκινήσει τελείως αναίτια τη βία ξεπερνώντας κάθε όριο. Μια τέτοια δολοφονία δε θα συνέβαινε ούτε στη χούντα, ούτε στη δεκαετία του '50. Το καθεστώς κυνήγαγε ανηλεώς, βασάνιζε οργανωμένους πολιτικούς αντιπάλους του, μπορεί να χτύπαγε σε μια διαδήλωση. Αλλά ποτέ δε θα πυροβόλαγε κάποιον στη μέση του δρόμου απλά επειδή είπε μια κουβέντα.

Κι αυτοί, αφού είχαν ξαπλώσει το παιδί και δε ζήτησαν συγνώμη μας είπαν περιμένετε και θα δείτε σα να μας λένε όποιος κουνηθεί τον τσακίσαμε.

Τη Δευτέρα, η κινητοποίηση των μαθητών ήταν εντυπωσιακή. Ποτέ δεν είχαν κατέβει τόσοι μαθητές στο δρόμο σε τόσο πολλές πόλεις, κωμοπόλεις, ακόμα και χωριά της χώρας.

Ήταν η καμπή που ο διονυσιασμός των δύο προηγούμενων βραδιών στην Αθήνα, με το ξέσπασμα των δικαίως εξοργισμένων ανθρώπων πλάι σε παθολογικούς χουλιγκάνους και προβοκάτορες αστυνομικούς με πολιτικά, μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα πολιτικό κίνημα με συγκεκριμένα αιτήματα δεδομένης και μιας προγραμματισμένης εργατικής απεργίας την επόμενη μέρα.

Οι μαθητές ήταν πιο... βίαιοι από το συνηθισμένο με πέτρες και νεράντζια σε αστυνομικά τμήματα. Αναμενόμενο. Το αστικό κράτος τους είχε στείλει το μήνυμα ότι μπορεί να σκοτώνει οποιονδήποτε από αυτούς ανά πάσα στιγμή σαν κοτόπουλο και μετά να ζητάει και τα ρέστα.

Έμπαινε λοιπόν το θέμα πώς όλη αυτή η οργή και διάθεση για δράση θα γινόταν εποικοδομητική, θα οδηγούσε σε θετικές μετατοπίσεις μέσα στην κοινωνία.

Το μόνο κόμμα και πολιτικό κίνημα που είχα ψηφίσει ως τότε κι ήλπιζα ότι είχε τη θέληση και τη δύναμη να συμβάλει σε κάτι τέτοιο ήταν το ΚΚΕ. Η στάση του όμως εξ αρχής ήταν κάπως... αμήχανη. Το πρωτοσέλιδο του ρίζου μετά το συμβάν δεν είχε δει τις μεγαλειώδεις σε όγκο και ένταση κινητοποιήσεις των μαθητών. Έβλεπε τις ΄κινητοποιήσεις του ΚΚΕ σε πολλές πόλεις της χώρας' από τη μία και 'όλα όσα διαδραματίζονται από τους δήθεν αντιεξουσιαστές' από την άλλη, καθώς και... ακατανόμαστα κέντρα που 'συντονίζουν αυτή τη δράση των δήθεν αγανακτισμένων' και 'σύμπραξη δυνάμεων του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μ' αυτούς'.
[http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/page.do?publDate=9%2F12%2F2008]

Αδυνατούσε να δει δηλαδή το πολύ απλό ότι, ναι, υπήρχε πολλή αυθόρμητη βία που σε μεγάλο βαθμό εξηγούνταν από την κρατική βία που είχε ξεπεράσει κάθε όριο κι ερχόταν σαν κερασάκι στην τούρτα σε μια όλο και μεγαλύτερη καταπίεση, οικονομική και κοινωνική κυρίως. Αδυνατούσε να απευθυνθεί ανοιχτά στους κινητοποιημένους και να τους πει πχ. μην ξοδεύετε απερίσκεπτα την οργή σας σε ανοργάνωτη βία, ό,τι και να κάνετε, απομονώστε τους χαφιέδες που είναι ανάμεσά σας και να αντιμετωπίσει τους αυθόρμητους αγωνιστές συντροφικά στέλνοντας μέλη του στο πλευρό τους, όπως έπρεπε να κρίνει κάθε επαναστατική οργάνωση που κινείται 'μες στις μάζες σα το ψάρι στο νερό'. Προτίμησε την ασφάλεια των αποστειρωμένων, απομακρυσμένων μπλοκ και την άρνηση να δώσει στο κόσμο που κινητοποιούνταν έξω από τις γραμμές του να καταλάβει ότι δεν θεωρεί όλους τους υπόλοιπους καθοδηγούμενους από σκοτεινά κέντρα.

Αυτό ήταν. Το κίνημα θα ήταν πολιτικά ακέφαλο. Το ιστορικό κόμμα της εργατικής τάξης της Ελλάδας στην πράξη αρνιόταν να το συνδράμει. Το ΠΑΣΟΚ κι ο ΣΥΝ ήταν ελεύθεροι να παίξουν τα φτηνά ψηφοθηρικά παιχνίδια τους, βλάπτοντας το. Οι αντιεξουσιαστές και εξωκοινοβουλευτικοί κομμουνιστές με σοβαρές ιδέες για εναλλακτικές στη σημερινή βαρβαρότητα και τρόπους για να φτάσουμε σε αυτές ήταν πολύ αδύναμοι.

Το τηλέφωνο μου και το ίντερνετ είχαν πάρει φωτιά καθώς προσπαθούσα να μάθω από πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους τι ακριβώς συνέβαινε πέρα από εναλλακτικά και συμβατικά μίντια.

Στην Αθήνα ήρθα αργά το Δεκέμβρη. Το κίνημα είχε αρχίσει να ξεφουσκώνει, οι πορείες μικραίνανε. Έμεινα με το στόμα ανοικτό με το κλίμα που επικρατούσε. Αλλά και με τις μαυροκόκκινες σημαίες που δεσπόζαν. Δύο χρόνια πριν στις φοιτητικές κινητοποιήσεις ήταν οι κόκκινες. Η οργή ξεχείλιζε. Η διαδήλωση άρχισε να προπηλακίζει τον κόσμο μέσα σ' ένα ψιλοκυριλέ εστιατόριο. Ήμουν ξαφνιασμένος. Δε φώναζα. Κοίταγα σαν ηλίθιος. Κατά βάθος όμως το χαιρόταν η ψυχή μου. Τους έχω φάει κι εγώ στη μάπα όλους τους μπον βιβέρ που τους ενδιαφέρει μόνο πώς θα ξοδέψουν τα λεφτά τους, ενώ εμείς σκιζόμαστε να κάνουμε κάτι της προκοπής με τις ζωές μας.

Φίλοι, εργαζόμενοι που τρώνε το αγγούρι στο κώλο, μου εξηγούσαν πώς βρέθηκαν στο κέντρο το βράδυ της δολοφονίας, μαθαίνοντας τα νέα από στόμα σε στόμα, πώς δεν είχαν ιδέα τι για ποιο λόγο ακριβώς κατεβαίνουν, πώς βρέθηκαν να αντιμετωπίζουν την αστυνομία με πέτρες όλη τη νύχτα. Δεν είναι στην εφηβεία, δε τα 'χουν όλα έτοιμα, κάποιοι ποτέ δεν ήταν αναρχικοί ούτε είχαν σκεφτεί ποτέ να αρχίσουν στα πετρίδια την αστυνομία κι είναι πολύ πιο μορφωμένοι από το μέσο όρο. Δεν πάει όμως σ' αυτή τη χώρα να προκόβουν μόνο οι γλείφτες κι αφού σε λυσσάνε στο ξύλο στις φοιτητικές διαδηλώσεις, τώρα και να σε πυροβολούν.

Ήμουν περήφανος για τους φίλους μου. Ανατρίχιαζα στη σκέψη ότι θα μπορούσα κι εγώ εκείνο τα βράδυ να είμαι μαζί τους. Κάναν αυτό που έπρεπε. Η δολοφονία αυτή δε μπορούσε να περάσει στο ντούκου, με σιωπή. Το χειρότερο σενάριο θα ήταν αυτό.

Μου ʽρχονταν στο μυαλό εικόνες από τις περιγραφές που είχα διαβάσει των κινητοποιήσεων το 2001 στην Αργεντινή. Εκεί, γραβατωμένοι υπάλληλοι κατευθείαν από τη δουλειά έσπαγαν πεζοδρόμια για να εφοδιάσουν τις πρώτες γραμμές που επιχειρούσαν να καταλάβουν το Προεδρικό Μέγαρο. Πάνω από ένας νεκροί πέφτανε σε κάθε μια τέτοια απόπειρα.

Ο συνειρμός αυτός δεν είναι μια ρομαντική χίμαιρα. Δεν είναι πολύ μεγάλη η απόσταση από όσα συνέβησαν στο Μπουένος Άιρες και στην Αθήνα. Όχι τόση όση φανταζόμαστε τουλάχιστον. Η ταξική πάλη μπορεί να ανάψει οπουδήποτε στον κόσμο πολύ γρήγορα.

Ο Δεκέμβρης του 2008 έστειλε ένα μήνυμα σε όλο τον κόσμο που ενέπνευσε και ξύπνησε προοδευτικές δυνάμεις. Την ίδια στιγμή, ήταν ένα βαθύ σοκ για την ελληνική κοινωνία. Πολλοί άνθρωποι συνειδητοποίησαν την κυνικότητα και βαρβαρότητα του συστήματος που ζούμε και συνεχίζουμε να αποκαλούμε 'δημοκρατία'. Μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας κατρακύλησαν σε αντιδραστικές φοβίες και συντηρητικοποίηση με πυρήνα την υπεράσπιση της προσωπικής προκοπής σε ένα 'κόσμο – ζούγκλα'. Πολύς κόσμος από την άλλη ήρθε σε επαφή με την επαναστατική σκέψη και απέκτησε πολύτιμες αγωνιστικές εμπειρίες.

Το χάσμα ανάμεσα στους μεσο- και μεγαλοαστούς και στο δυναμικότερο κομμάτι της ελληνικής νεολαίας μεγάλωσε.

Από εμάς εξαρτάται σε τι θα οδηγήσουν αυτές οι αλλαγές που η αυξανόμενη βαρβαρότητα των αστικών κυβερνήσεων και το αυθόρμητο κίνημα του Δεκέμβρη έφεραν.

Η νέα κυβέρνηση, δια στόματος Πάγκαλου, διεμήνυσε ότι η πορεία προς τη φασιστικοποίηση της κοινωνίας δε ανασχέθηκε με τις εκλογές:
Εμείς θα πούμε ότι δεν είμαστε εναντίον του να έχουν οι νέοι επαναστατικά οράματα. Τα οράματα όμως αυτά στην εποχή μας πρέπει να μην είναι η ανατροπή του ισχύοντος και αποδεκτού από τη συντριπτική πλειοψηφία των συμπολιτών μας κοινωνικού και πολιτικού καθεστώτος.

Λες και η φεουδαρχία ή ο ναζισμός δεν ήταν ισχύοντα καθεστώτα 'αποδεκτά' (βλέπε ανεκτά) από τη συντριπτική πλειοψηφία. Λες και έχει δικαίωμα το κάθε εκμεταλλευτικό παράσιτο τύπου Πάγκαλου να υπαγορεύει τι πρέπει και τι δε πρέπει να είναι όραμα των νέων.

Λες και σ'αυτή τη χώρα δεν είχαμε ποτέ ιδιώνυμα και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων και δε τα κατάργησε ο λαός μας με την πάλη του.

Ενάντια στον αστικό φασισμό, να τους ετοιμάσουμε νέους καλύτερα οργανωμένους και βαθύτερα επαναστατικούς Δεκέμβρηδες.

Καλή τύχη και καλό κουράγιο σε όσους κατεβαίνουν σήμερα στις πορείες.

3. Με ποιους θα πας και ποιους θʼ αφήσεις. Έλα ντε.
Το δεύτερο εύκολα το απαντάς, δύσκολα το κάνεις. Αν δε θέλουν αυτοί να σʼ αφήσουν τι κάνεις; Εκτός κι αν ούτε εσύ το θέλησες κατά βάθος.
Μα τι καθόμαστε και τα κοιτάμε τα μαλακισμένα;
Σε αυτούς τους δρόμους, σε ετούτη την πορεία, μια μέρα η περιφρούρηση δεν θα ʽναι ουτοπία. Κι η περιφρούρηση πάνω απʼ όλα είναι πολιτική.

Τελειώσαμε; Φεύγουμε; Κάτσε, πού πας; Δεν τις φάγαμε ακόμα. Τι, έτσι άκλαυτοι θα πάμε; Χωρίς λίγη συγκίνηση;
Φιρί-φιρί το πάμε. Περπατάμε παράληλα με τους μπάχαλους σε παράταξη, σαν ειρηνική συνύπαρξη. Σπάνε μια βιτρίνα, τους φωνάζουμε, σταματάν και τους ξαναβρίσκουμε δέκα μέτρα παρακάτω. Η ειδοποιός διαφορά ήταν ότι το δεκέμβρη δε σταματούσαν. Τώρα το αυθόρμητο μας υπακούει.

Ξαναφτάνουμε στα προπύλαια.
-Αυτά πώς τους γλίτωσαν και δεν τα ʽχουν κάψει;
-Προς το παρόν τα έβαψαν.
Γυρνάω να δω. Είχαν γράψει ρεζίστ, από ένα γράμμα σε κάθε κολόνα του κεντρικού κτιρίου. Μπράβο, τα παλικάρια, αυτό είναι αντίσταση. Γιατί δεν κατεβάζουν και τη σημαία από πάνω; Αυτό κι αν θα είναι αντίσταση. Εφάμιλλη του γλέζου και του σάντα.
Μεγάλη μπουκιά φάε... Το βράδυ πήγα σπίτι κι είδα πώς ταπείνωσαν το σταυρό (βγαίνει και σε παραλλαγή με αγκύλες) κι ύψωσαν το μαυροκόκκινο λάβαρο της λευτεριάς μαζί με το αδούλωτο φρόνημά μας.

Μέτρο της εξέγερσης είναι η βία κι η καφρίλα. Συνείδηση λουδίτη που σπάει τη βιτρίνα του συστήματος κι αφήνει την ουσία. Αντι-μπατσικό συλλαλητήριο ενάντια στο όργανο, όχι την τάξη που το χρησιμοποιεί. Πρακτική κι ιδεολογική ηγεμονία της αναρχίας.
Εμπρός στο δρόμο του κολοκοτρώνη, μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι.

Επιστροφή στην ομόνοια. Πίσω μας το τρίγωνο της σκωμπίας. Για αντίποινα μας στρίμωξαν αναδρομικά στο τρίγωνο παραπλεύρως, στουρνάρη-σόλωνος-τρικούπη. Κι εμείς κλειστήκαμε οικειοθελώς και στήσαμε ταμπούρι.
Όταν ο λαός βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της μπατσοκρατίας διαλέγει ή την εξέγερση ή τα χριστούγεννα. Πόσα τζάμια να έσπασαν άραγε όταν θάβαμε τους νεκρούς μας στα δεκεμβριανά;

Αυτό το πράγμα είναι αδιέξοδο. Δεν υπάρχει κανένα αυθόρμητο. Συνειδητά έρχονται όλοι, έτοιμοι να παίξουν μια παράσταση με ρόλους γνωστούς και απαράλλακτους.

Κι ο κόσμος συνηθίζει και δεν αντιδρά. Μαθαίνει να τρώει χημικά, να μετράει ήρωες και θύματα, να κοιτάει παθητικά τους μπάχαλους και να γίνεται ντεκόρ στο κυνήγι με τους μπάτσους. Τα παιδία παίζει και φαντασιώνεται εξεγέρσεις στην πλάτη του κόσμου που κατεβαίνει στους δρόμους.
Κι ο γιωργάκης στην αναμπουμπούλα χαίρεται και μεθοδεύει την κατάργηση του ασύλου.

Το βρηκα εδω http://sfyrodrepano.blogspot.com/

Αν και δεν συμφωνω σε ολα νομιζω οτι καποιες σκεψεις πρεπει ν ακουγονται κι εδω και να σχολιαζονται.Ιδιαιτερα απο εναν τυπο που δηλωνει ψηφοφορος του ΚΚΕ και παει κοντρα στην γραμμη του κομματος.

Τεσπα.ΣΟ αν δεν σου γουσταρει σβηστο.Δεν θα κανει και την διαφορα....
Άλλο ένα κείμενο που αλίευσα από το ιντιμίντια και όπως γράφει ο φίλος που το βρήκε και το ανάρτισε,είναι ανάγκη να ακούγονται φωνές έξω από τον"χώρο".Πιστεύω πως ο "σφυροδρέπανος"έχει πολλά δίκια.Τέτοια και άλλα παρόμοια συζητούσαμε και με τη μαμα-πόπη τις προάλλες.Σύντροφοι ξεκολλήστε με τα φετίχ σας και τον αντιμπατσισμό σας.

ο Νίτσε και οι Αναρχικοί

Η προταση της συνδεσης του Νιτσε με τον αναρχισμο μπορει σε πολλους να ακουγεται θρασυτατη. Ακομα κ αν καποιος επιμενει στην παλια πεποιθηση οτι η "εργατικη ταξη" (οποια κ αν ειναι αυτη σημερα) ειναι η μονη που μπορει να πραγματοποιησει την επαναστατικη αλλαγη, οτι ο Νιτσε επηρρεασε τον φασισμο, και οτι δεν ηταν παρα ενας ατομιστης που υποστηριζε το δικαιωμα των δυνατων να κυριαρχουν επι των αδυνατων, ο ιδιος ο Νιτσε ειχε επανηλλειμενα αποκηρυξει το αναρχικο κινημα της εποχης του, αποκαλωντας τους "επιμονα σκυλια" και κατηγορωντας τους για απεχθεια. Χωρις να ανατρεξω στα ιδια τα εργα του Νιτσε σε μια προσπαθεια να "αποδειξω" ή να "διαψευσω" αν ειναι συμβατος με τον αναρχισμο ή οχι, πιστευω οτι ειναι αποτελεσματικοτερο να προσεγγισω αυτη την προταση συνδεσης με μια ματια στο ιστορικο αρχειο ωστε να καταλαβω τον τροπο με τον οποιο οι ιδιοι οι αναρχικοι εχουν προσεγγισει τον Νιτσε. Η εντυπωσιακη απαντηση ειναι πως πολλοι απο εκεινους τον συμπαθουσαν ιδιαιτερα, μεταξυ των οποιων και οι "κλασσικοι αναρχικοι". Για την ακριβεια, μερικοι απο αυτους αξιοποιησαν τις ιδεες του για να υποστηριξουν τις αναρχικες πεποιθησεις για τον ταξικο αγωνα.

Ο καταλογος δεν μπορει να περιοριζεται στους αναρχικους που περιοριστηκαν στο πεδιο της κουλτουρας, οπως η Εμμα Γκολντμαν, η οποια παρεδωσε εκατονταδες διαλεξεις για τον Νιτσε και τον βαπτισε επιτιμο αναρχικο. Οι συμπαθουντες τον Νιτσε περιλαμβανουν και επιφανη μελη της CNT–FAI στην δεκαετια του 1930, οπως τον Σαλβαντορ Σεγκουϊ και την αναρχοφεμινιστρια Φεντερικα Μοντσενι, αναρχοσυνδικαλιστες οπως τον Ρουντολφ Ροκερ, μεχρι και τον νεοτερο Μαρεϊ Μπούκτσιν, ο οποιος ανεφερθηκε στην Νιτσεϊκη επινοηση της "επανεκτιμησης των αξιων" υποστηριζοντας το προγραμμα των ισπανων αναρχικων.

Ηταν αρκετα αυτα που ελκυσαν τους αναρχικους στον Νιτσε: το μισος του για το κρατος, η απεχθεια του για την ανοητη κοινωνικη συμπεριφορα της "αγελης", ο (σχεδον παθολογικος) αντιχριστιανισμος του, η δυσπιστια του για τις συνεπειες τοσο της αγορας οσο και του κρατους στην πολιτιστικη παραγωγη, καθως και η επιθυμια του για εναν "υπερβατικο ανθρωπο" — δηλαδη εναν νεο ανθρωπο που δεν θα ειναι ουτε αφεντης ουτε σκλαβος —, και τα εγκωμια του για τον εκστατικο και δημιουργικο εαυτο, εχοντας ως αρχετυπο τον καλλιτεχνη, ο οποιος μπορει να κραυγασει "Ναι" στην αυτοδιαπλαση ενος νεου κοσμου απο την βαση του τιποτα, καθως και την αναπτυξη της "επανεκτιμησης των αξιων" ως πηγης αλλαγης, σε αντιθεση με την μαρξιστικη αντιληψη του ταξικου αγωνα ως μιας διαλεκτικης της ιστορικης γραμμικοτητας.

Σαφως, στην συμπαθεια τους αυτη, οι αναρχικοι παρεβλεψαν τον μισογυνισμο του, τον ελιτισμο του, και την απεχθεια του για οσους εργαζονταν για την κοινωνικη δικαιοσυνη — καθως και την ιδια του την αντιπαθεια για εκεινους! Απο την αλλη ομως και οι φασιστες ξεχασαν το μισος του Νιτσε για τον γερμανικο εθνικισμο, τον θαυμασμο του για τους εβραιους, την υπερασπιση των διαφυλετικων γαμων, την αηδια που του προκαλουσε η κακομοιρια (της οποιας ο Χιτλερ αποτελεσε την κατ’ εξοχη προσωποποιηση), καθως και την απεχθεια του για το κρατος, την αγοραια και δουλοπρεπη νοοτροπια, τα θεμελια δηλαδη του φασιστικου συστηματος.

Η θετικη πλευρα, για την αριστερα εν γενει, του Νιτσε διατυπωνεται σαφεστερα απο την Εμμα Γκολντμαν. Εκεινη επιμεληθηκε την εκδοση Μητερα Γη επι 12 ετη μεχρις οτου η αμερικανικη κυβερνηση την συνελαβε για τις δραστηριοτητες της κατα της στρατευσης το 1917, εξοριζοντας την στην σοβιετικη ενωση δυο χρονια αργοτερα. Η Μητερα Γη ηταν ενα απο τα σημεια αναφορας των αναρχοκομμουνιστων, των ατομιστων, των μουτουαλιστων, των συνδικαλιστων και των πολλων καλλιτεχνων της αβαντ γκαρντ που θεωρουσαν τους αναρχικους την πολιτικη διασταση και των δικων τους πεποιθησεων (με τον ιδιο ακριβως τροπο που και οι εκφραστες της αντικουλτουρας εκαναν το ιδιο μετα τον 2ο Π.Π.). Η περιοδικη εκδοση, και η ιδια η Γκολντμαν, προωθησαν εντονα τον Νιτσε, οχι μονο με την εκδοση αρθρων που εκλαϊκευαν και συζητουσαν τις ιδεες του, αλλα και με την παραγγελια ολοκληρων των εργων του απο το δια αλληλογραφιας ταχυδρομειο τους.

Στην αυτοβιογραφια της, Ζωντας την Ζωη Μου, η Γκολντμαν εγραψε για την πρωτη της συναντηση με τα εργα του Νιτσε στην δεκαετια του 1890. "Η μαγεια της γλωσσας του, η ομορφια του οραματος του, με μετεφεραν σε υψη που δεν ειχα ονειρευτει ποτε. Λαχταρουσα να καταβροχθισω καθε γραμμη των γραπτων του. . ." Εγραψε επισης οτι ο "Νιτσε δεν ηταν ενας κοινωνικος θεωρητικος αλλα ενας ποιητης, επαναστατης και πρωτοπορος. Η ευγενεια του δε δεν προερχονταν απο την καταγωγη του ή την οικονομικη του δυνατοτητα, αλλα απο το πνευμα του. Με αυτη την εννοια, "ο Νιτσε ηταν ενας αναρχικος, και ολοι οι πραγματικοι αναρχικοι ειναι ευγενεις." Οπως περιγραφει ο Λι Σταρκρος στο βιβλιο του Εγω δεν ειμαι Ανθρωπος, Ειμαι Δυναμιτης!, η Γκολντμαν εκλαϊκευσε τις ιδεες του Νιτσε στις περιοδειες διαλεξεων που εδωσε και ανεπτυξε πολλες απο τις αντιληψεις του για την ηθικη και το κρατος στα γραπτα της. Παρ’ ολα αυτα ομως, συνδυαζε παντα τον τροπο που ο Νιτσε προτεινε για την αυτοδημιουργια, με ενα ειδος Κροποτκιανου αναρχοκομμουνισμου.

Η Γκολντμαν δεν ηταν η μονη αναρχικη που συνδυασε τον Νιτσε με τον Κροποτκιν ωστοσο. Ο Αλαν Αντλιφ καταγραφει (επισης στο Εγω δεν ειμαι Ανθρωπος, Ειμαι Δυναμιτης!) τον τροπο με τον οποιο ο ινδος κριτικος τεχνης και αντιιμπεριαλιστης Αναντα Κουμαρασουαμι συνδυασε τον ατομισμο του Νιτσε και την αισθηση της πνευματικης ανανεωσης με τον οικονομισμο του Κροποτκιν και αλλες ασιατικες ιδεαλιστικες αντιληψεις. Η συνθεση αυτη αποτελεση την βαση της αντιστασης στην βρετανικη αποικιοκρατια καθως και στην εξαπλωση της βιομηχανοποιησης.

Ο ιδιος ο Κροποτκιν δεν ηταν απο τους ενθερμους οπαδους του Νιτσε παντως. Οι ελαχιστες γραπτες αναφορες του Κροποτκιν για τον Νιτσε ειναι αυστηρες, ενω σιγουρα δεν θεωρουσε οτι ο Νιτσε (ή και ο Στιρνερ) ηταν συμφωνοι με την προοπτικη του. Αλλα ο Κροποτκιν πηρε τον στοχασμο του στον ταφο, πεθαινοντας προτου προλαβει να ολοκληρωσει το τελευταιο κεφαλαιο της Ηθικης του, η οποια αναφερονταν στον Στιρνερ, τον Νιτσε, τον Τολστοϊ και αλλους.

Οι ισπανοι αναρχικοι ανεμειξαν κ εκεινοι την ταξικη πολιτικη τους με την Νιτσεϊκη εμπνευση. Ο Μαρεϊ Μπουκτσιν, στο εργο του Οι Ισπανοι Αναρχικοι, περιγραφει το επιφανες μελος της CNT–FAI, Σαλβαδορ Σεγκουϊ, ως "εναν θαυμαστη του Νιτσεϊκου ατομισμου, εκεινου του superhombreγια τον οποιο 'ολα ειναι επιτρεπτα'." Ο Μπουκτσιν, στην εισαγωγη του 1973 στο εργο του Σαμ Ντολγκοφ Οι Αναρχικες Κολλεκτιβες, περιγραφει μεχρι και την ανακατασκευη της κοινωνιας απο τους εργατες ως ενα Νιτσεϊκο προγραμμα. Ο Μπουκτσιν δε ισχυριζεται οτι "οι εργαζομενοι πρεπει πρωτα να αντιληφθουν τους εαυτους ως ανθρωπινα οντα, οχι ως ταξικα υποκειμενα, ως δημιουργικες προσωπικοτητες, οχι ως προλεταριους, ως αυτοεπιβεβαιουμενα ατομα, οχι ως μαζες . . .(ο) οικονομικος παραγοντας πρεπει να εξανθρωπιστει ακριβως επειδη προκαλωντας μια 'συγγενεια φιλιας' με την εργασιακη διαδικασια, με την μειωση του ρολου της εξαντλητικης εργασιας στις ζωες των παραγωγων, και πραγματι με μια ολικη 'επανεκτιμηση των αξιων' (για να χρησιμοποιησω την φραση του Νιτσε) οπως αυτη αρμοζει στην παραγωγη και την καταναλωση, καθως και στην κοινωνικη και προσωπικη ζωη."

Ενα αλλο μελος της CNT–FAIπου επηρρεαστηκε απο τον Νιτσε ηταν η Φεντερικα Μοντσενι, επιμελητρια της La Revista Blanca, η οποια εγινε αργοτερα γνωστη ως μια απο τους τεσσερις αναρχικους που αποδεχτηκαν υπουργικες θεσεις στην κυβερνηση εθνικης ενοτητας της Ισπανιας. Ο Νιτσε και ο Στιρνερ — καθως και ο δραματουργος Ιψεν κ η αναρχικη γεωγραφος Ελισε Ρεκλους — ηταν οι προσφιλεις της συγγραφεις, συμφωνα με τον Ριτσαρντ Κερν (στο βιβλιο Κοκκινα Χρονια / Μαυρα Χρονια: Μια Πολιτικη Ιστορια του Ισπανικου Αναρχισμου, 1911–1937). Ο Κερν ισχυριζεται οτι η Φεντερικα υποστηριζε οτι η "χειραφετηση των γυναικων θα οδηγησει στην συντομευση της συνειδητοποιησης της κοινωνικης επαναστασης" και πως, "η επανασταση εναντια στον σεξισμο θα επρεπε να προκυψει απο διανοουμενες και μαχητικες 'μελλοντικες – γυναικες.' Συμφωνα με την κατανοηση του Νιτσε απο την Φεντερικα Μοντσενι, "οι γυναικες θα μπορεσουν να καταλαβουν μεσα απο την τεχνη και την λογοτεχνια την αναγκαιοτητα του επαναπροσδιορισμου των ρολων τους."


Ο Ρουντολφ Ροκερ ηταν ενας ακομη απο τους αναρχικους θαυμαστες του Νιτσε. Ο Ροκερ, ενας αναρχικος γεννημενος στην γερμανια, ειχε μετοικησει στην αγγλια το 1895 και εξελιχθηκε σε γνωστο οργανωτη συνδικατων μεταξυ των εκει εβραιων εργατων. Υπερμαχος του αναρχοσυνδικαλισμου, το 1922 βοηθησε στην δημιουργια της A.I.T. (Διεθνης Ενωση Εργατων), το συντονιστικο σωμα των αναρχοσυνδικαλιστικων ενωσεων. Ο Ροκερ ανακαλει συχνα τον Νιτσε στον τομο του Εθνικισμος και Κουλτουρα, αναφερομενος ειδικα σε αυτον προκειμενου να τεκμηριωσει τον ισχυρισμο του οτι ο εθνικισμος και η κρατικη εξουσια προκαλουν καταστροφικες συνεπειες στην κουλτουρα, μιας και η "κουλτουρα ειναι παντα δημιουργικη," ενω, "η εξουσια παντα καταστροφικη." Ο Ροκερ ολοκληρωνει μαλιστα το βιβλιο του με μια φραση του Νιτσε.

Ολοκληρωνοντας, δεν πρεπει να υποτιμηθει η επιρροη του Νιτσε κ στον χωρο των καταστασιακων. Οι καταστασιακοι συχνα συγχεονται ως αναρχικοι, αλλα στην πραγματικοτητα δεν ηταν παρα ο συνδυασμος των ιδεων διαφορων ρευματων της αβαντ γκαρντ (μεταξυ των οποιων το Dada, ο Σουρεαλισμος και ο Λετρισμος) με τον επηρρεασμενο απο τον Χεγκελ "δυτικο" μαρξισμο του Γκεοργκ Λουκατς, του Ανρι Λεφεβρ και αλλων. (Για τις αποψεις του Γκι Ντεμπορ σχετικα με τον αναρχισμο, δειτε τις θεσεις 91–94 στην Κοινωνια του Θεαματος). Συμφωνα με τον Τζοναθαν Πουρκις, ο Τζων Μουρ ισχυριστηκε πως η επιρροη των καταστασιακων αποτελεσε αφετηρια για "ενα δευτερο κυμα αναρχικης σκεψης", την πρωτη ουσιαστικα θεωρητικη στροφη απο τον "κλασσικο" αναρχισμο.

Μια απ τις σημαντικοτερες αυτες στροφες ηταν ενα οντολογικο αλμα: εκει που ο Μαρξ εκτιμουσε οτι η ανθρωπινη φυση καθοριζονταν αποκλειστικα απο την εργασια (το καθιστα σαφες αυτο στα χειρογραφα του 1844), οι καταστασιακοι αντιληφθηκαν την ανθρωποτητα ως ουσιαστικα εκστατικη και δημιουργικη. Εκεινοι, οπως και ο Νιτσε, θεωρησαν οτι δεν ειναι ο ο εργατης, αλλα ο καλλιτεχνης το προτυπο τους για το νεο επαναστατικο υποκειμενο. Οσοι ακολουθησαν την παραδοση των Καταστασιακων δε, οπως ο Χακιμ Μπεϊ, διατηρουν μια συγγενεια με τον Νιτσε σε αυτην ακριβως την βαση. Ενω και ο Φρεντι Περλμαν θα ειχε εκτιμησει την συμβουλη του φιλοσοφου στο Ταδε Εφη Ζαρατουστρα, και να αποφυγει ολους τους "αντισυμβατικους" ανθρωπους που "κοιταζουν πικραμενοι την ζωη," γιατι "εχουν βαρια ποδαρια και κρυες καρδιες: μιας και δεν ξερουν να χορευουν."

Απο οτι φαινεται λοιπον δεν ειναι αναγκαιο να συνδυασει κανεις τον Νιτσε με τον αναρχισμο: ειναι ηδη ενωμενοι και εχουμε ηδη κληρονομησει τους καρπους της ενωσης τους.
για να μη ξεχνιόμαστε,δεν είναι δικιάς μου έμπνευσης το άρθρο,το έχω αντιγράψει απ'το ιντυμίντια

του κάιν

Ο ΝΕΚΡΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΗΜΕΝΟΣ ΑΛΕΞΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΠΟΥΛΟΣ ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΜΑ ΚΑΝΕΝΑΝ,ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΤΟΥ

"ΔΙΚΟΙ ΤΟΥ" ΕΙΝΑΙ Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΟΠΟΙΑ ΔΗΜΟΣΙΑ,ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΚΑΙ ΜΑΖΙΚΗ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΝΕΚΡΟΥ








Η θυμησή σου ποτίζει επιτέλους τά ξερά μας χείλη καί τά καθαρίζει από τήν αλμύρα, σάν "τό αγαπάτε τό πράσινο" στό δημοτικό πάρκο πού τό φύτεψαν καί τό εγκατέλειψαν εκεί γιά νά πεθάνει από ξηρασία καί τώρα δέχεται μέ λύτρωση τήν μπόρα πού τού δίνει "παράταση ζωής".
Καλπάζει ο νοτιάς μέ 15χρονών ταχύτητα ρίχνεται πάνω από τά βράχια καί τήν προβλήτα καί σέ ξαναφέρνει κοντά μας πάνω σέ σπασμένη σανίδα,ότι απέμεινε από τήν βάρκα τού μετανάστη πού τό ταξίδι του σταμάτησε από μιά σφαίρα στήν ταραγμένη βρώμικη καί σάπια θάλασσα, πού έλεγε κι ο Σαββόπουλος...
Τής θάλασσας πού μάς επιστρέφει εκτός από τίς κονσέρβες,τά χαρτιά,τά μπουκάλια καί τό πετρέλαιο πού τής άδειασε η "παραγωγική" βουβή ζωή μας,καί τόν κάλυκα από τήν σφαίρα πού σταμάτησε πάνω σου στίς 6 Δεκέμβρη, Αλέξανδρε.
Αδεια γιά σένα πιά,γεμάτη όμως καί έτοιμη ξανά,αυτή τήν φορά γιά όλους,όλες εμάς....
Υπάρχουν πολλών ειδών σφαίρες Αλέξανδρε...
Ακούγεσαι από μακριά,σάν τό βουητό πρίν τόν μεγάλο σεισμό πού θέλει νά ανοίξει μέ τά στήθια του τήν Γή,νά ζητήσει νά χορέψουμε μαζί του τά πρωτοτράγουδα τής μάνας,τόν ήχο από τά πρώτα άτσαλα βήματα στήν στράτα γιά τόν "όμορφο κόσμο,αγγελικά πλασμένο"...καί μετά στήν αγκαλιά τού πατέρα στήν μέση τού ουρανού νά τρέχει πότε μέ τόν ήλιο καί πότε μέ τό φεγγάρι,νά μήν κουράζεται ποτέ νά ανοίγει καινούργια κάθε φορά μονοπάτια μέσα από τά σύννεφα...
Τί περίεργο μέσα σέ 15χρόνια, η ίδια αγκαλιά νά σηκώνει τό γέλιο σου μέχρι τ΄άστρα καί η ίδια νά σκεπάζει μέ χώμα τό ξαφνικό σου "άχ" στόν δρόμο....
Κάπως έτσι αρχίσανε όλα γιά τούς περισσότερους από εμάς,μόνο πού εμείς σταθήκαμε πιό τυχεροί από σένα, ζούμε,έτσι λέμε ακόμη καί "κλαίμε" καί "τιμάμε" τούς πεθαμένους γιά τίς "ανάγκες",τούς "σκοπούς" καί τίς "φλόγες" τής "εξέγερσης".
Τό κύμα φέρνει τήν φωνή σου απ΄τά ανοιχτά, σάν τήν στάχτη από τήν Πάρνηθα,τόν Υμηττό ή τήν Πεντέλη πού μπαίνει κάθε καλοκαίρι στήν Αθήνα τήν "διαμαντόπετρα" τής εξάτμισης καί τής πύρινης ασφάλτου τό "δαχτυλίδι".
Απόψε η νύχτα δέν έχει φεγγάρι γιά ερωτευμένους καί Σαββατοκύριακο στό σφαγείο τής παραλιακής ,όλη η εικόνα παγώνει στό άκουσμα απ΄ τό ουρλιαχτό πού πρόλαβε νά βγεί από τό στόμα τού τελευταίου σου Δεκέμβρη.
Μπορώ νά τό δώ Αλέξανδρε,τό σημάδι πού μού δείχνεις πού άφησε η σφαίρα ,μιά τόσο δά μικρή σφαίρα αλήθεια πώς χώρεσε καί μπήκε σέ μιά τόσο μεγάλη καί δυνατή καρδιά?

Ξέρεις Αλέξανδρε,δέν θέλω νά σού πώ ψέμματα...
Θέλω η θανάσιμη πληγή σου νά κλείσει,νά μήν τήν κρατήσουμε ανοιχτή γιά νά ξεπλένουμε τά χέρια μας από εκδίκηση καί μίσος,θέλω νά σέ αφήσουμε ήσυχο νά θρηνήσεις εσύ καί οι δικοί σου τόν τελευταίο σου Δεκέμβρη....
Εμείς πού είμαστε ακόμη ζωντανοί καί έχουμε γίνει "επαγγελματίες" στό νά σκυλεύουμε,νά ασελγούμε καί νά φτύνουμε πάνω στήν σωρό καί στούς τάφους τών δολοφονημένων,χρόνια τώρα...ΑΣ ΣΩΠΑΣΟΥΜΕ,ΚΑΙΡΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΔΙΑΔΡΟΜΗ,ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΟΥΜΕ ΤΑ ΛΑΘΗ ΜΑΣ,ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ!
Κηδέψαμε τήν επανάσταση ,πέρυσι,λίγες ώρες πρίν τήν κηδεία σου,σέ σημαδέψαμε καί εμείς "συμβολικά" μέ όλες τίς "καλές προθέσεις" γιά τήν εκτόνωση καί πραγμάτωση τού αυτοσκοπού μας ,είμαστε ικανοί στήν καπηλεία γιατί "ο σκοπός αγιάζει τά μέσα",μάθε το δέν έχουμε λογαριασθεί ποτέ μέ "τόν μπάτσο πού έχουμε μέσα μας κι άς μήν έχει στολή",θά σέ σκοτώνουμε καί εμείς μέ τήν σειρά μας κάθε φορά πού μέ βιά θά χρησιμοποιούμε γιά τό μνημείο τής τυφλής βίας καί τού κοινωνικού πολέμου ,τ΄ονομά σου...
Αλέξη Γρηγορόπουλε,
Μήν μάς έχεις εμπιστοσύνη...
Μήν γυρίσεις πίσω νά κοιτάξεις,συνέχισε μπροστά καί ζήσε τούς επόμενους Δεκέμβρηδες,υπερασπίσου τούς δικούς σου γιατί εμείς θά σέ διαψεύσουμε...
Κι άν είμαστε κάποτε άξιοι νά συναντηθούν οι δικοί μας μέ τούς δικούς σου, τότε έχουμε μιά ελπίδα νά σέ τιμήσουμε καί νά σέ σεβασθούμε πραγματικά!
Δέν τό κάναμε αυτό μέχρι τώρα,αλλά δώσε μας μιά δεύτερη ευκαιρία γιατί τό αξίζεις νά σέ δικαιώσουμε στά μάτια όλων τών ανθρώπων πού στίς φλέβες τους έχουν τό δικό σου αίμα καί πάνω από τά κεφάλια τους τριγυρίζει κάθε μέρα καί νύχτα απειλητικά η ίδια σφαίρα από τό Κτήνος τής Εξουσίας καί τής Βαρβαρότητας πού μέ τό περίστροφο πάντα θά ψάχνει γιά νέους στόχους καί θύματα ......
Γιατί είμαστε τά θύματα,σήμερα ή αύριο,τής ίδιας σφαίρας,τού ίδιου μιλιταρισμού,τής ίδιας βιομηχανίας τών δήμιων τών όπλων πού έχει γραμμένη τήν ζωή όλων τών ανθρώπων,μέ ή χωρίς "στολή",στήν παλιά της τήν σκανδάλη.....

Σού υπόσχομαι πώς θά σέ τιμήσω απέχοντας από όλο αυτό τό θέαμα,τό "μεγάλο μας τσίρκο" καί τό επετειακό πανηγύρι πού έχει οργανώσει ,ο καθένας από τόν σεχταρισμό του,τήν μυθοπλασία του ή τό κανάλι του,νά "μιλήσει" στό όνομα τής μνήμης σου,

Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα


"στά ίδια μέρη,αλλά καί σέ άλλα μέχρι τώρα ξένα κι άγνωστα θά ξαναβρεθούμε...."

πού είναι?

Επιτέλους σπίτι...
Αυτό το καιρό θέλω να'μαι συνέχεια στο σπίτι και να χουχουλιάζω στο ντιβάνι.Ούτε γυμναστήριο,ούτε έξω για ποτό.Χαλαρή μουσική στο πισι και διάβασμα.Μ'αρέσει επίσης να διαβάζω άλλα μπλογκς.
Έχω χάσει τα ίχνη του κωστάκη αναν.Δεν κυκλοφορούν φήμες στο διαδύκτιο,δεν λέει να βγάλει κι αυτός κανα καινούριο βιβλίο,η ΒΑΒΕΛ(περιοδικό κόμιξ και όχι μόνο)δεν κυκλοφορεί πια,ο θεός πήγε φαντάρος,η κυραΛένη δεν φτιάχνει άλλο πιροσκί,η Ελενίτσα διαβάζει για πανελλήνιες...
Η Ελενίτσα ξαναέγινε συγκάτοικος μου.

οι φρουροί της επανάστασης

ΕΝΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΠΛΑΝΙΕΤΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ.
Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΨΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ "ΑΠΟΨΑΡΑ" ΜΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΤΗΣ












αγαπητέ φίλε Πάσχο Μανδραβέλλη,

ΤΟ ΝΑ ΠΕΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΟΝΟ ΕΥΚΟΛΟ...
ΤΟ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙΣ ΣΤΗΝ ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΑΞΙΕΣ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΣΜΟΥ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ ΥΠΟΘΕΣΗ,ΑΛΛΑ ΘΕΛΕΙ ΚΑΙ "ΠΟΛΥ ΔΟΥΛΕΙΑ" ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΝ ΜΕ ΑΥΓΑ ΘΑ ΒΡΟΥΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΟ ΑΥΓΟ ΤΟΥ ΦΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΚΡΑΤΑ ΟΜΗΡΟΥΣ ΣΤΗΝ ΦΥΛΑΚΗ ΤΟΥ..........


ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙΣ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΝΑ "ΕΚΤΕΘΕΙΣ" ΣΤΟ ΑΚΡΟΑΤΗΡΙΟ, ΑΠΑΝΤΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ....ΝΑ ΠΡΟΠΗΛΑΚΙΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΤΡΑΜΠΟΥΚΙΣΕΙΣ!

(νά λές πάλι "καλά"... πού η "γενναιοδωρία" τους δέν σέ "φιλοδώρησε" μέ τόν ίδιο τρόπο όπως στήν περίπτωση τού Πολυζωγόπουλου,τού καθηγητή Πανούση,τής αστυνομικού πρίν λίγες μέρες στά Εξάρχεια μέ "μερικές κλωτσιές" ή σάν τήν δική μου περίπτωση παλαιότερα,στά Προπύλαια,τόν Νοέμβρη τού 2003...καί αρκετά άλλα γεγονότα πού τά ονόματα μόνο αλλάζουν στά εδώλια τής "επαναστατικής" φαιοκόκκινης ιεράς εξέτασης)

Διάβασα στό athens.indymedia(πού συμφωνώ μαζί σου,η διαφωνία μέ απόψεις καί μεθόδους πού καταγράφονται στήν ιστοσελίδα δέν σημαίνει πώς θά πρέπει νά υπάρξει ίχνος συναίνεσης σέ κάθε προτροπή ή πρόθεση γιά τήν παύση τής λειτουργίας του στό διαδίκτυο)-όσο μπόρεσα νά αντέξω αυτή τήν υπεράσπιση τού τρόμου καί τού πολιτικού χουλιγκανισμού, πού αυτοαποκαλείται,νισάφι πιά... καί ..."αναρχία" ή "αντιεξουσία"-από κάποιους "ευαίσθητους" σχολιαστές πού ορίζουν σάν κυριαρχία μόνο τήν βία τής εξουσίας εναντίον τους καί όχι τήν βία τήν δική τους εναντίον προσώπων πού "δέν επιτρέπεται" νά έχουν δικαίωμα καί πρόσβαση στόν χώρο τής πολυφωνίας(πού είναι ότι πολύτιμο μάς έμεινε τελικά από τόσους αγώνες πού έχασαν τό νόημα καί τήν ουσία τους....).
Ερχόμαστε σέ αυτά πού συζητούσαμε καί στό τηλέφωνο μετά τήν "φιλοσοφική παρέμβαση" εναντίον σου στήν Νομική...
Στήν απόχη τού φασισμού θά φθάσουμε όπως καί νάχει,πολύ γρήγορα μέ αυτές τίς πρακτικές πού έχουν αμαυρώσει έως εξαφανίσει τό αγνό αναρχικό πρόταγμα γιά τό δικαίωμα νά μιλάς(καί νά αντιμιλάς) χωρίς τό κίνδυνο νά φθάσεις στήν εντατική ή στό νεκροταφείο....
Μιλάμε γιά φασίζουσες αντιλήψεις πού πολύ φοβάμαι πώς άν άλλαζε αύριο η κοινωνία(καί δέν θέλω νά αλλάξει γιά νά διαδεχθεί ο ένας δήμιος τόν επόμενο) θά στήνανε μέ χαρά κρεματόρια καί στρατόπεδα γιά όλους τούς "εχθρούς τής επανάστασης",αφού τό προταγμά τους είναι "πόλεμος κατά πάντων" βασισμένο πάνω στόν αυτοσκοπό τής εκδίκησης καί τής καταστροφής πού "επικοινωνεί" μόνο μέ τήν οργή αδιαφορώντας γιά τήν δημιουργία ενός άλλου Κόσμου πού είναι "εφικτός" μέχρι εκεί πού δέν ξεπερνά τό σύνθημα καί τήν φρασεολογία!
Είναι πράγματι τραγικό η αστική δημοκρατία(μέ όλη της τήν βαρβαρότητα ,τό άδικο καί τόν αυταρχισμό πού περιέχει σάν πολιτικό σύστημα)νά φαίνεται ώρες-ώρες στά μάτια μας, πολύ πιό "ηθική" καί "δίκαιη" μπροστά στόν μηδενισμό καί στήν απολυτότητα "αντιεξουσιαστικών" ταγμάτων εφόδου καί αστυνομίας τής σκέψης.....
Φυσικά έχεις τήν αλληλεγγύη μου αφού γνωρίζεις πώς είμαι εχθρικός απέναντι σέ κάθε ενέργεια πού απαξιώνει,τρομοκρατεί,λογοκρίνει ή φιμώνει κάθε δημόσιο διάλογο καί εμποδίζει τήν διακίνηση απόψεων,σέ κάθε "πρωτοπορία" πού θεωρεί ανίκανη τήν κοινωνία τών πολιτών νά απαντήσει μέ τήν δική της φωνή,νά αποδεχθεί ή νά απορρίψει τόν κάθε Μανδραβέλλη , παρά μόνο τό "θέσφατο" καί "αλάθητο" τής "πεφωτισμένης σέκτας" πού μιλά στό όνομα τού "ορθόδοξου πολιτικού δρόμου"...
Κάθε ενέργεια(μέ αυγά ή χωρίς αυγά...)πού προσβάλλει τήν αξιοπρέπεια καί τήν προσωπικότητα κάθε ανθρώπου πού θέλει νά εκφράσει σκέψεις,κείμενα,γνώμες καί ιδέες οφείλουμε νά παίρνουμε σαφή θέση απεναντί της,νά "προκαλούμε" τήν αυτοκριτική καί τόν προσανατολισμό στίς γόνιμες αντιστάσεις πού θά σημάνουν τό τέλος τής "εγγραφής μελών καί οπαδών" στό "κλάμπ" τού ολοκληρωτισμού καί τής "επαναστατικής καθαρότητας"!
Χθές η στάχτη τών βιβλιοπωλείων,ο εμπρησμός στό "Ρεσάλτο",η επίθεση στόν Γιάννη Πανούση,στόν Γεράσιμο Σαπουντζόγλου στήν ΑΣΟΕ καί άλλους καθηγητές στά πανεπιστήμια,η επίθεση τών "υπερπατριωτών" μέ σπρεϊ στόν ηθοποιό Πάνο Moυζουράκη,η "ειρηνική" διάλυση τής παρουσίασης τού "ανθελληνικού" βιβλίου τού Βασίλη Γκουρογιάννη γιά τίς σφαγές στήν Κύπρο από τό εθνικιστικό μίσος,τά αυγά στήν Σώτη Τριανταφύλλου μέ τήν "συμβουλή" νά "τραβήξει γιά τό Κολωνάκι",σήμερα στόν δημοσιογράφο Πάσχο Μανδραβέλλη πού είναι "τσιράκι" τού Αλαφούζου καί τού νεοφιλελευθερισμού,.....αύριο ποιός ή ποιά θά έχει σειρά?
Πάσχο Μανδραβέλλη, άν "τά βάλουμε κάτω" θά βρεθούμε σέ άλλα κοντά καί σέ άλλα μακριά αλλά έχω τήν αίσθηση πώς.......
Ο δρόμος γιά τήν ελευθερία,πράγματι,είναι μακρύς ακόμη.
Σάν ατέλειωτος χειμώνας πού έχει "κόψει" σύριζα τά πόδια τής Ανοιξης....
Τής Ανοιξης όλων μας, εννοώ.......

όπως καί νάχει,ο αναρχισμός δέν θά συναντηθεί ποτέ μέ τόν φασισμό καί ούτε θά έχει τήν κατάληξη τών υπόλοιπων (.... )-ισμών....

μέ εκτίμηση καί αλληλεγγύη
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα
18/11/09

ΥΓ/Μού είπες επίσης,στό τηλέφωνο, πώς ακούσθηκε κάποιος από τούς "φρουρούς τής επανάστασης" νά λέει στούς άλλους, μπροστά στήν αντίδραση τών φοιτητών καί τών ατόμων πού συμμετείχαν στήν εκδήλωση,πώς "πάμε νά φύγουμε,δέν έχουμε κοινό"....
Δηλαδή Πάσχο,άν είχαν "φιλοθέαμο κοινό" καί υποστήριξη τί θά έπρεπε νά γίνει?Νά σέ λυντσάρουν ή καί νά σέ σκοτώσουν ακόμη?.....

Είναι κάποιοι φασισταράδες που νομίζουν ότι είναι αναρχικοί περισσότερο από άλλους και μάλιστα θεωρούν ότι έχουν το δικαίωμα να προπυλακίζουν κόσμο που λέει κάτι διαφορετικό από αυτούς.Δυστυχώς ο αναρχικός χώρος στην ελλάδα δεν είναι οργανωμένος ώστε να απομονώσει αυτούς τους"υπερεπαναστάτες"και"φρουρούς της επανάστασης"και δυστυχώς μένει αυτή η άθλια πρακτική να στυλιτεύεται από μεμονομένα άτομα που με τη σειρά τους στοχοποιούνται από αυτούς τους κάφρους.Δεν μας φτάναν οι φασίστες,οι παρακρατικοί,τα χρυσάγουλα και το ίδιο το κράτος με τους μηχανισμούς του,έχουμε κι αυτούς τους κρετίνους να μας κάνουν τα νεύρα τσουρέκια κάθε τρεις και λίγο.

ένα ποίημα

Νύχτες

Καλά, θ' απορροφήσουν κάτι και την έγνοια σου
η μέρα, η κίνηση, η δουλειά σου, οι φίλοι,
και θα μπορέσεις ύστερα να πας
σε κάνα θέατρο ή κέντρον ή όπου αλλού.
Όμως όταν τελειώσουν όλα
τα θέατρα και τα κέντρα κλείσουν,
και που οι Φίλοι καληνύχτα,
και πρέπει να γυρίσεις πια στο σπίτι - τι θα γίνει?
Το ξέρεις πως η σκληρή, αδυσώπητη
σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θα 'σαι μονάχος.
Και τότες θα λογαριαστείτε.
Θες ή δε θες θα μπουν κάτω όλα, να λογαριαστείτε.
Θα 'σαι μονάχος
κι ανυπεράσπιστος απ' το θέατρο και τα κέντρα,
κι απ' τη δουλειά σου και τους φίλους.
Σε περιμένει στο κρεβάτι σου η έγνοια.
Θά 'ρθει - δε γίνεται. Είν' τόσο σίγουρη γι' αυτό, και περιμένει.
Είναι στο σπίτι και σε περιμένει.

Κώστας Μόντης
*Από τη συλλογή τα τραγούδια της ταπεινής ζωής (Λευκωσία 1954)

του σύντροφου Κάιν

ΓΡΑΜΜΑ ΕΝΟΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΣΤΟΥΣ "ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ"

Η ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΤΑ ΕΞΑΡΧΕΙΑ ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΟΣΟ Ο ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΟΙΚΟΥΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΧΕΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ

κ.Χρυσοχοϊδη,
Διάλεξα "σκόπιμα" τήν μέρα πού συμπληρώνονται 36χρόνια μνήμης γιά τούς αγώνες μιάς γενιάς πού ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΩΘΗΚΑΝ ,νά γράψω ένα κείμενο απευθυνόμενο κυρίως πρός τό προσωπό σας καί τήν ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗ ΤΑΚΤΙΚΗ ΣΑΣ στήν περιοχή τών Εξαρχείων.
Διάλεξα "σκόπιμα" αυτή τήν ημέρα πού η μνήμη της έχει υποφέρει καί αμαυρωθεί τόσο από τίς "τιμές" καί τά "στεφάνια" τής εξουσίας,αλλά καί τόσο εξ΄ίσου από τόν ελιτισμό τής ένοπλης "πρωτοπορίας" πού λέκιασε τήν σημασία καί αξία αυτής τής ημέρας μέ τήν γιάφκα τής "αυτόκλητης δικαιοσύνης καί τιμωρίας"...
Είναι αλήθεια πώς η γενίκευση καί η κατηγορία τής συλλογικής ευθύνης ξεμακραίνει τούς ανθρώπους από τήν ουσία τής ζωής καί τούς παραδίδει θύματα στό θέαμα καί στό ανούσιο.
Αποδείξατε μέσα σέ λίγες μέρες πώς αυτή σας η πορεία έχει από τό ξεκινημά της(καί παρά τόν λαϊκισμό τής μετονομασίας της σέ "προστασία τού πολίτη")τίς περισσότερες πιθανότητες νά σμίξει μέ τόν αυταρχισμό καί τόν σοσιαλφασισμό παρά μέ τίς ιδέες τού κοινωνικού σοσιαλισμού από τίς οποίες είσαστε τώρα αλλά καί στό παρελθόν...στό αντιθετό τους ρεύμα!
Εκμεταλλευθήκατε τήν τυφλή δράση τού ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΧΟΥΛΙΓΚΑΝΙΣΜΟΥ πού δημιουργεί στήν περιοχή αλλά καί στό κίνημα γενικότερα τόν διάδρομο προσγείωσης τών "επιχειρήσεων αρετής" τών σωμάτων καταστολής καί βάλατε στήν καραντίνα τήν συνοικία τών Εξαρχείων ανασύροντας ξανά από τό αρχείο τής ψυχολογίας τού Κράτους παλιές δοκιμασμένες "συνταγές" πού ρίχνουν λάδι στήν φωτιά τών οξυμένων ζητημάτων.
Σήμερα πού η νεολαία καί οι εργαζόμενοι είναι στούς δρόμους τής περιοχής γιά νά τιμήσουν τούς νεκρούς τού ΄73,τούς νεκρούς Κουμή καί Κανελλοπούλου τής επετείου τού ΄80,τόν Μιχάλη Καλτέζα τής επετείου τού ΄85 καί σέ λίγες μέρες τόν εκτελεσμένο Αλέξη Γρηγορόπουλο τού περασμένου Δεκέμβρη.
Καλά,αυτοί οι συμβουλοί σας,φίλοι σας "αντιεξουσιαστές" εκεί στό υπουργείο,πού τελικά σάς είναι χρήσιμοι όταν δρομολογούν κινήσεις καί μεθόδους πού αναπαραγάγουν συνέχεια τό κοινωνικό αδιέξοδο καί οδηγούν τόν δήμιο νά στήσει τό ίδιο σκηνικό προξενώντας βία,αίμα καί πόνο σέ όλες τίς πλευρές?
Γιατί εγώ ξέρω κ.Χρυσοχοϊδη πώς ο σοσιαλισμός αναγνωρίζει πώς τά όποια κοινωνικά προβλήματα πού προκύπτουν(καί θά προκύπτουν πιθανά σέ κάθε μορφής κοινωνία,τίποτα δέν θά είναι ποτέ τέλειο...)στήν άκρη,στήν μέση ή σέ όλη τήν πολιτεία,λύνονται από τούς ίδιους τούς κατοίκους καί πολίτες καί ΟΧΙ από τίς κλούβες τής αστυνομίας,τούς ασφαλίτες καί τήν ομάδα "Δέλτα" οι οποίοι ξεπερνούν αρκετές φορές μέ άνεση τά "θεσμικά όρια" πού έχει θέσει η αστική δημοκρατία καί συμπεριφέρονται πολλοί από αυτούς ως ΚΤΗΝΗ ΚΑΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ πού εσείς έχετε τήν ψευδαίσθηση πώς θά "εξημερώσετε" καί θά "εκδημοκρατήσετε".
Οι αποφάσεις,πολλές φορές,άστοχα καί επικίνδυνα παίρνονται μέσα σέ λίγες ώρες "εν θερμώ" καί "εν ψυχρώ" καταλήγουν σέ αποτυχία καί ανοίγουν κι άλλα προβλήματα καί τραγωδίες στίς κοινωνίες!
Αυτό φαίνεται πώς τό έχετε προσπεράσει ή ξεχάσει καί άς έχετε καί "επαγγελματική εμπειρία" καί γνώση!

Σάς είπα καί στήν αρχή πώς οι γενικεύσεις οδηγούν αναπόδραστα στήν παγίδα τής απόλυτης αλήθειας καί τού φασισμού!
Επειδή αποψή μου είναι πώς όλοι οι μπάτσοι δέν είναι γουρούνια-δολοφόνοι,πώς όλοι οι δημοσιογράφοι δέν είναι αλήτες καί ρουφιάνοι,πώς όλοι πού δηλώνουν "αναρχικοί" ή "αντιεξουσιαστές" δέν σημαίνει πώς είναι καί αναρχικοί καί αντιεξουσιαστές...,

Θέλοντας νά υπερασπισθώ τήν αλήθεια μου καί μόνο,

πού δέν έχει δύο μέτρα καί δύο σταθμά γιά τήν βία τού θεάματος πού θέλει νά υπηρετήσει η όποια εκφρασή του καί εκπροσωπησή του είτε αυτή είναι τό περίστροφο τού Κορκονέα ή τού Μελίστα,είτε αυτή είναι τού σεχταρισμού καί τού συνομωτισμού πού αντιλαμβάνονται ως "επανάσταση μέσα στήν επανάσταση" οι διάφοροι πυρήνες καί μηδενιστές τού "αντάρτικου πόλης"...,

πού δέν αρνείται νά "παρασυρθεί από εξισώσεις θύτη καί θύματος" θεωρώντας πώς τήν ίδια μισανθρωπιά,αποκτήνωση καί φασισμό έχει τόσο τό χέρι πού έκοψε τήν ζωή τού Αλέξη Γρηγορόπουλου τόν περασμένο Δεκέμβρη καί τόν στέρησε από τούς δικούς του,όσο καί εκείνο πού έκοψε τήν ζωή τού αστυνομικού Νεκτάριου Σάββα τό καλοκαίρι τού 2009 στά Πατήσια,στερώντας τον από τό 9χρονο παιδί του...,

πού δέν έχει επιλεκτικές ευαισθησίες πού χαρακτηρίζουν στό συνολό της τά όργανα καί τούς διαχειριστές τής εξουσίας,τήν αλήθεια μου πού δέν θά είναι ποτέ μέ τό μέρος τής ΠΟΙΝΗΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ,τήν αλήθεια μου πού δέν είναι "ανώτερη" από τίς χιλιάδες ή εκατομμύρια άλλες τού Κόσμου...,

κ.Χρυσοχοϊδη,
Επειδή θεωρώ πώς καμμία ζωή δέν είναι λιγότερο ή περισσότερο χρήσιμη από τίς υπόλοιπες καί πώς οι αγώνες δέν δίνονται πάνω στήν παραφροσύνη τής "παράπλευρης απώλειας" καί τού μιλιταρισμού πού μέ τό "μάτι" τής σφαίρας διακρίνει παντού εχθρούς καί στολές...,

Επειδή είμαι αναρχικός καί "δέν εκτελώ τήν ηθική","δέν στρέφομαι εναντίον όλων" καί δέν απαξιώνω τήν υπόλοιπη κοινωνία γιατί πιστεύω πώς έχει γνώμη καί παλεύω γιά νά έχει γνώμη,νά διεκδικεί τόν χαμένο της χρόνο καί χώρο καί νά στεριώσει η συλλογική στάση γόνιμης αντίδρασης απέναντι σέ κάθε εξουσία...,

Σάς προτείνω
η "αντιεξουσία" σας νά αποσύρει τά όποια "καινοτόμα" σχεδιά της από τά Εξάρχεια γιατί αναπτύσσονται ολέθριες σχέσεις μέ τά δημοκρατικά καί ατομικά δικαιώματα(πού εσείς ο ίδιος τονίζετε στίς εξαγγελίες σας ως υποστηρικτής τους)μέ τό ενδεχόμενο νά κυλήσουν όλα ξανά καί ξανά στόν φαύλο κύκλο τής βαρβαρότητας πού δέν υπολογίζει τήν αξία,τήν ελευθερία καί τήν αξιοπρέπεια τής ανθρώπινης ύπαρξης!

ενάντια στήν εξουσία,εκμετάλλευση,αδικία καί βία από άνθρωπο σέ άνθρωπο

Αθήνα 16/11/09
Παπαδόπουλος Παναγιώτης(Κάϊν)
μεμονωμένο άτομο από τό αναρχικό/ελευθεριακό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr

στραβομουτσουνιάσματα

Μεγάλωσα με την ήττα κολλημένη στο πετσί μου.Από μικρός,θυμάμαι,την αγανάκτηση που ένοιωθα όταν οι άλλοι είχαν τον Γκάλη και τον Γιαννάκη και μας νικούσαν στο μπάσκετ.Τι αγωνία ήταν αυτή στους αγώνες ΑΡΗ-ΠΑΟΚ!Προσευχόμουν,παθιαζόμουν,αγχονόμουν αλλά μάπα το καρπούζι.Ακόμα και με τον αντιγκάλη Τζον Κορφα και τον τίγρη Μπάνε Πρέλεβιτς λίγες οι χαρές.Χώρια που ένοιωθα ,από τότε ακόμα, την εναντίωση στο κατεστημένο να φουντώνει μέσα μου βλέποντας όλους τους σελέμπριτι της εποχής,μέλη της κυβέρνησης,την Μαρινέλλα και άλλους να είναι Άρης.Τον Σαρτζετάκη να ρωτούσες τότε,Άρης θα σου έλεγε.Ακόμα και στην εθνική όλος ο Άρης έπαιζε.Από τον ΠΑΟΚ μόνο ο άχαρος και μετέπειτα προδότης Φασούλας,άντε και ο Σταυρόπουλος που ήταν έκτη αλλαγή,παγγίτης κατ'επάγγελμα.Οι παοκτσήδες άσπρη μέρα μόνο όταν χιόνιζε.Στο ποδόσφαιρο,δεν το συζητάμε,αδικία,ήττα και μιζέρια μαζί φτιάχναν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μολότωφ που μου έκαιγε το μυαλό,αυτό και η ανάγνωση της εφημερίδας "σπορ του βορρά".Αυτή η εφημερίδα πρέπει να πάρει το βραβείο μιζέριας, μεγαλοστομίας και ψευτιάς. Το κόμμα της οικογένειας ήταν η ΝΔ και όπως καταλαβαίνετε η μία σφαλιάρα έπεφτε μετά την άλλη,αρχής γενομένης από το '81.Χρόνια ολόκληρα κρύβαμε τις πολιτικές μας προτιμήσεις γιατί θα μας πέρναν στο γιούχα οι πασόκοι της γειτονιάς.Όχι πως δεν το ξέραν, αλλά μη δίνουμε και αφορμές.Αλλά και 'μεις μαζόχες κόκκαλο.Πού πάτε ρε με τον Μητσοτάκη,τον Έβερτ και τον Αβραμόπουλο?
Όταν άρχισα να συνειδητοποιουμαι πολιτικά και άρχισα να κλίνω αριστερά να σου και η πτώση του "υπαρκτού"να με φέρνει σε αμηχανία.Τι έγινε ρε παιδιά?Ευτυχώς αυτό το τραύμα το ξεπέρασα γρήγορα γιατί ο "υπαρκτός"ήταν μούφα και η Επανάσταση είχε προδοθεί πολύ πολύ νωρίτερα.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά?Θέλω να ξορκίσω τη μιζέρια που με κυνηγάει,τη σιχαμένη καγκουριά της εφηβείας και την ηττοπάθεια που μου κόλλησαν σαν τον ιό της γρίππης.
Ευτυχώς σιγά σιγά αποκτώ αντιστάσεις.Το χιούμορ,οι φίλοι,τα ταξίδια βοηθάνε.

Puissance,justice,histoire:a bas

Puissance,justice,histoire:a bas στίχος από το ποίημα του Ρεμπο "Qu'est-ce pour nous,mon coeur..."1872.Τα αντιγράφω από το βιβλίο του Χένρι Μίλερ "Κλιματιζόμενος εφιάλτης"του οποίου την ανάγνωση τελείωσα σήμερα.

ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΟ ΡΕΣΑΛΤΟ

ΡΕΠΟΡΤΕΡ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ
Το "Ποντίκι" θέλει τη συμμετοχή σας. Γίνετε ρεπόρτερ και ανεβάστε φωτογραφίες, videos και σχόλια για όποιο θέμα σας προξενεί το ενδιαφέρον. »
ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΣΚΙΤΣΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ...
ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΓΙΑ...
ΠΟΝΤΙΚΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ποιος ελέγχει το Ίντερνετ;Οι αυταπάτες ενός κόσμου χωρίς σύνορα
Ποντίκι
Τετάρτη, 07 Οκτωβρίου 2009 - 23:17
Διάλογος στον αντιεξουσιαστικό χώρο
Παναγιώτης Παπαδόπουλος (ή Κάιν) είναι από τους γνωστότερους εκπροσώπους του αντιεξουσιαστικού χώρου και πολλές φορές στέκεται κόντρα στα ρεύματα που τον διαπερνούν. Ακολουθεί το κείμενο που μας έστειλε με αφορμή τον εμπρησμό των γραφείων του περιοδικού «Ρεσάλτο» πριν από μερικές ημέρες:
***
* Μπορείς να διαφωνήσεις σε όλα μαζί μου, αλλά, αν με παραδώσεις στη φωτιά και το τσεκούρι, έχεις γίνει ένας ακόμη φασίστας!
* Η επίθεση και ο εμπρησμός στο περιοδικό «Ρεσάλτο» είναι προσφορά στα στρατόπεδα στρατολόγησης του χρυσαυγιτισμού και σε όσους οργανώνουν μια κοινωνία φιμωμένη, ελεγχόμενη, ξενόφοβη και ανελεύθερη
«...Ο λαός επίσης είναι από τη φύση του πατριώτης. Αγαπά τη γη όπου γεννήθηκε, το κλίμα μέσα στο οποίο αναπτύχθηκε. Αυτή η αγάπη, όπως γενικά όλες οι ανθρώπινες αγάπες, είναι στη βάση τους ένα αίσθημα εντελώς φυσιολογικό, ζωώδες. Δεν είναι καθόλου αρετή, ούτε καθήκον, ούτε θεωρία. Είναι φυσικό γεγονός, αρχικά πολύ περιορισμένο, που δεν ξεπερνά καθόλου τα στενά όρια τής κοινότητας.
Ο πραγματικός, ζωντανός, ισχυρός, φυσικός πατριωτισμός του λαού δεν είναι καθόλου εθνικός πατριωτισμός, ούτε καν τοπικός, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του αποκλειστικά κοινοτικός. Αλλά αγαπά ακόμα τη γλώσσα πού μιλά ή μάλλον δεν γνωρίζει άλλη και μόνο με τη δική του μπορεί να εκφράσει ό,τι σκέφτεται, ό,τι αισθάνεται και να ζήσει κοινωνικά, ανθρώπινα.
Ταυτίζεται επίσης με τα έθιμα και τις αληθινές και λαθεμένες αντιλήψεις τής χώρας του.
Αν αυτά τα έθιμα, αυτές οι ιδέες και αυτή η γλώσσα καλύπτουν μια περιοχή, τότε αρχίζει να γίνεται πραγματικά ένας τοπικός πατριώτης.
Αν καλύπτουν ένα έθνος, τότε γίνεται ένας εθνικός πατριώτης. Με την έννοια αυτή, κανείς δεν είναι τόσο βαθιά ούτε τόσο ειλικρινά πατριώτης όσο ο λαός.
Αλλά για μια φορά ακόμη αυτός ο πατριωτισμός, έστω και αν καλύπτει ένα ολόκληρο έθνος, δεν είναι αρετή, καθήκον ή δόγμα, είναι γεγονός μοιραίο, φυσικό, που πρέπει να το δούμε, να το αναγνωρίσουμε, να το σεβαστούμε, όπως πρέπει να παρατηρήσουμε, αναγνωρίσουμε, σεβαστούμε κάθε τι που υπάρχει και όπως πρέπει να σεβαστούμε κάθε φυσική μορφή της ανθρώπινης ελευθερίας...»
Μιχαήλ Μπακούνιν (εκδόσεις Πλέθρον,1984)

Υπάρχουν θέσεις και απόψεις γύρω μας πού διαφωνούμε, πιθανά και να μας εξοργίζουν.
Η ελληνική σημαία, όμως, πίσω από το γραφείο του Μιχαλολιάκου και το «Αίμα, τιμή» των συντρόφων του Περίανδρου Ανδρουτσόπουλου δεν είναι σε καμιά περίπτωση η ίδια σημαία, οι ίδιες μισάνθρωπες πολεμικές κραυγές γι’ αυτόν που έχει αγνή και άδολη αγάπη και αγωνία για την πορεία της χώρας του από την κακοδιαχείριση, την κλοπή, την αυθαιρεσία και τον αυταρχισμό τής εξουσίας που τον έχουν φθάσει στον πάτο της οριακής επιβίωσης.
Ο φασίστας είναι σε διαρκή πόλεμο και μίσος με τούς γείτονές του, με τους μετανάστες, τους άλλους λαούς, που τους θεωρεί «απολίτιστους» και «βάρβαρους», που οφείλουν να δώσουν «γη και ύδωρ» στα τάγματα εφόδου και τις συμμορίες τής «ανώτερης λευκής δύναμης».
Ο απλός άνθρωπος, ο «φοβισμένος νοικοκυραίος» και ο «υποταγμένος μικροαστός» κατά την «αυθεντία» μας, ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας που δεν είναι «πεφωτισμένος» όπως εμείς, αλλά και δεν γίνεται να μην ζήσουμε χωρίς αυτόν και αυτός χωρίς εμάς, είναι ο ίδιος που δεν αφήνει τους εκμεταλλευτές και παραχαράκτες της αγάπης του για τη χώρα στην οποία γεννήθηκε και αγωνίσθηκε να βάλουν ανάμεσα σε αυτόν και τον γείτονά του τον φανατισμό, τα κανόνια, τη διχόνοια, τη διαίρεση και την αλληλοεξόντωση.
Είναι ο ίδιος που καλλιεργεί την αλληλεγγύη, τη φιλία και διεθνιστική ένωση όλων των λαών, όλων των εργαζομένων, όλων των αγροτών!
Οι ανόητες αυτές λοιπόν ταυτίσεις – πατριωτισμού και εθνικισμού – κυοφορούν επικίνδυνες αντικοινωνικές και αντιλαϊκές μεθόδους που γλιστρούν εύκολα στη συκοφάντηση, στη λασπολογία, στο άδικο και στον φασισμό απέναντι σε πρόσωπα, χώρους και συλλογικότητες!
Είναι ταυτίσεις και γενικεύσεις που προκαλούν απογοήτευση και ρήξη με την κοινωνία, τεράστια ήττα για την Αριστερά και όλο το κίνημα, βήμα ανόδου σε συντηρητικές και ακροδεξιόστροφες πολιτικές που όραμά τους είναι να «κλειδώσουν» τους λαούς στον πάγο της απόλυτης αστυνομοκρατίας και καταστολής νομιμοποιώντας σκληρά μέτρα για κάθε απόπειρα αντίστασης!
Εύκολο και ανώδυνο είναι να αποκαλέσεις κάποιον «φασίστα» και «ρατσιστή».
Δύσκολο είναι να κρατηθείς μακριά από τον φασισμό, δύσκολο είναι να μην πάρεις από την πρέζα τής ολέθριας ιδεολογίας του, που σκοτώνει αργά όπως η ηρωίνη και το αλκοόλ εδώ δίπλα στην πλατεία και στους δρόμους των Εξαρχείων, πολύ κοντά στα αποκαΐδια της Σολωμού 5, που γι’ αυτά «δεν άκουσε, δεν είδε» (παρά την πληροφορία με τον χαιρέκακο απαράδεκτο σχολιασμό και εγκωμιασμό του γεγονότος στο athens indymedia) κανένα δημοσιογραφικό «αυτί» ή φακός των ΜΜΕ.
Ακόμη όμως και τον φασισμό αν θέλεις να τον νικήσεις και να τον ξεπεράσεις, δεν θα το καταφέρεις ποτέ όσο χρησιμοποιείς τον στόλο των δικών του όπλων, της δικής του ισοπεδωτικής ολοκληρωτικής αντίληψης για το ξεπάστρεμα και τον αφανισμό όσων τολμούν να σκέφτονται διαφορετικά και να κινούνται έξω από το νεοναζιστικό κλειστό κύκλωμα για την «ομοιόμορφη εξέλιξη» τού Κόσμου.
Η «αλάνθαστη αλήθεια» της ψευτοαντιφασιστικής ελίτ, που με τη βαριοπούλα και το στουπί έκαψε και κατέστρεψε τα γραφεία του περιοδικού «Ρεσάλτο» γελιέται πως «εναντιώθηκε στον φασισμό». Στον ίδιο τον φασισμό προσκύνησε και του «έκανε» ένα ακόμη «αυγό» δίπλα στα υπόλοιπα και διαφόρων χρωμάτων και υπογραφών «αυγά» που προστατεύει γύρω του το «φίδι».
Τον δικό της φασισμό κατήγγειλε πάνω στις στάχτες του κατεστραμμένου εντύπου «Ρεσάλτο», που δήθεν ήθελε να το καταγγείλει για δήθεν «φασισμό» και «σύνδεση με τους ρατσιστές»!
Στον Χρυσαυγιτισμό έδωσε το χέρι της αφήνοντας πίσω από τα συντρίμμια το μήνυμα πως «εκείνη η μέρα» που τραγουδήσαμε πραγματικά θα αργήσει ή δεν θα έρθει ποτέ!
Πίσω από τον πατριωτισμό κρύβονται αρκετές φορές ρατσιστές, πατριδοκάπηλοι και εθνοφασίστες, κοινοί δολοφόνοι που στο όνομα της «εθνικής υπερηφάνειας και ενότητας» είναι πρόθυμοι να ρίξουν τους λαούς στον εμφύλιο και στο σφαγείο.
Πίσω από τον αναρχισμό όμως δεν μπορεί να κρυφτεί κανείς τραμπουκισμός και φασισμός. Ο αναρχισμός ήταν και θα είναι σε σύγκρουση με μηδενιστικές ομάδες και επιτροπές που αναπαράγουν τον φασισμό, τον ατομισμό και την τυφλή βία μέσα στην κοινωνία, είτε είναι στα Εξάρχεια, είτε στον Άγιο Παντελεήμονα και την Πάτρα!
Όποιος δεν θέλει ή δεν μπορεί να καταλάβει ας αφήσει την αναρχία έξω από τη «Νύχτα των κρυστάλλων» που τον έχει τυλίξει στον σεχταρισμό και στο αφιόνι της!
Όποιος έχει κάτι να πει, όποιος έχει λόγο και στόμα, ας πάει στο κάθε «Ρεσάλτο» και στο κάθε βιβλιοπωλείο ή περιοδικό ή εφημερίδα να «ξεσπάσει» τις διαφορές του και να προβάλει μέσα από τη συζήτηση και την υγιή πολιτική αντιπαράθεση τα προβλήματα και τη διαμαρτυρία του!
Αλλά δεν είχατε ούτε στόμα ούτε λόγο, παρά μόνο ένα νέο αναδυόμενο και καλοθρεμμένο Χιτλερίσκο και Μουσολίνι στο κεφάλι και στην κοιλιά σας, που σας κατέβασε άλλη μια φορά στο επίπεδο πού ήθελαν!
Είναι αθάνατοι γιατί τους συντηρείτε με τη δράση σας ζωντανούς! Ο Φύρερ και ο Μουσολίνι σας το γάζωσαν το μυαλό γιατί εκεί ήταν ο στόχος και δεν είχατε καθόλου τον νου σας! Κάντε αυτοκριτική γρήγορα για τις επιλογές σας, αλλιώς είσαστε χαμένοι από χέρι... «κάτοικοι των Εξαρχείων». Τα Εξάρχεια, ελπίζω και εύχομαι, δεν είναι υπερήφανα (άλλη μια φορά) για τις «αντιφασιστικές» επιχειρήσεις αρετής σας που συνεχίζουν να δαιμονοποιούν και να στοχοποιούν την περιοχή της «αδιαμεσολάβητης και ελεύθερης έκφρασης».
Τα χειρότερα έρχονται και όσο συνεχίζετε μερικοί και μερικές έτσι, τις συνέπειες θα τις δούμε και θα τις υποστούμε όλοι και όλες μας πολύ γρήγορα! Μάταια θα φωνάζουμε «αλληλεγγύη» και συνθήματα, κανείς δεν θα είναι γύρω μας να μας ακούσει όταν η φωτιά θα καίει «και το δικό μας σπίτι»!
Τους διώξατε, τους διώξαμε, τους απαξιώσαμε όλους γιατί η αλαζονεία, η αδιαλλαξία και η έπαρση στάθηκαν πιο δυνατές γράφοντας στον τοίχο, με μπογιά που δεν σβήνει, πως «και από εδώ πέρασε ο φασισμός»...
Μισή ντροπή και ευθύνη δική μου για εδώ πού φθάσαμε, μισή ντροπή και ευθύνη δική σας για το αίσχος που κάνατε (για να το μοιραστούμε δίκαια...). Όχι συντροφικά (παντού και πάντα) σε φασιστικές πρακτικές.
Παναγιώτης Παπαδόπουλος (Κάιν),
μεμονωμένο άτομο από το αναρχικό και ελευθεριακό κίνημα
erozer2000@yahoo.gr
Το παραπάνω άρθρο το αντέγραψα από την βδομαδιάτικη εφημερίδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ όπως θα καταλάβατε.Για άλλη μια φορά το κείμενο του του κάιν με καλύπτει.Μπράβο στον σύντροφο που βγαίνει δημόσια και λέει τα πράγματα με τ'όνομα τους.Ελπίζω να μην έχει πρόβλημα που αναρτώ στο μπλογκ μου κείμενα του.

διακοπές ενότητα τρία

Τελευταία μέρα που ήταν η παρέα μαζί.
Κατά το απόγευμα,πήγα μαζί με τη νεράιδα στο εγκατελειμένο χωριό,κανα τέταρτο απ'την παραλία με το λεωφορείο.Δεν ήταν κατάλληλη η ώρα για να πάμε στο συγκεκριμένο χωριό γιατί μόλις φτάσαμε ο ήλιος έπεσε και δε βλέπαμε και πολλά πράγματα.Απ'τα λίγα που πρόλαβα και παρατήρησα στα σπίτια ήταν ότι όλα είχαν την ίδια αρχιτεκτονική.Απλά,λιτά,πρακτικά.Είχαν τζάκι στο ισόγειο που σημαίνει ότι εκεί ήταν η κουζίνα και στο πάνω πάτωμα μάλλον ήταν τα υπνοδωμάτια.Δυο τρία ήταν ανακαινισμένα και ένα είχε μετατραπεί σε μπαρ.Μου έκανε εντύπωση η απέραντη ησυχία που επικρατούσε.Αφού κάναμε ένα τσιγάρο απολαμβάνοντας την ησυχία και τη θέα ξεκινήσαμε για να βγούμε στον κεντρικό δρόμο.Μας τηλεφώνησε ο Ήλιος και μας είπε ότι αυτή και ο Γ. θα έρχονταν με τις μηχανές να μας πάρουν.Καλή φάση γιατί δεν παλευόταν το περπάτημα μέσα στη νύχτα.Φτάσαμε στο ψαρολίμανο μαζί με όλη τη παρέα όπου φάγαμε και κανα δύωρο μετά ξεκινήσαμε για το Χωριό για να πάμε στο πανηγύρι της κούπας.
Τέλος ενότητας τρία,πάω γυμναστήριο να γυμνάσω το ατσαλένιο μου κορμί,μην τυχόν και μου τη πέσει κανας Γιώργος(τέλος το Γιωργάκης)και καταλήξω σε στρατόπεδο συγκέντρωσης για χοντρούς.Keep in touch που λέμε και στο χωριό μας...

διακοπές ενότητα δύο

Πριν ξεκινήσω την αποστολή"διακοπές"ο θεός μου χάρισε ένα υπέροχο βιβλίο που λέγεται "ιστορίες για τους ανθρώπους του καλαμποκιού"και είναι ιστορίες των Ζαπατίστας.Τις ταυτίζω με ένα πλεκτό της κυραΛένης γιατί όπως στο πλεκτό μπλέκονται οι κλωστές μεταξύ τους έτσι και σ'αυτό το βιβλίο μπλέκονται η πραγματικότητα και ο μύθος,η ειρωνεία,το χιούμορ και η σοβαρότητα.Αυτό το βιβλίο έχει τη δύναμη να σε κρατάει ανήσυχο.
Γνώρισα τον Δ.και την συντρόφισσα του την Μ.καθώς και τον γιο τους τον Δ.αλλά και τον σκύλο τους τον Λ.Όμορφοι άνθρωποι και χαλαροί.Έρχονται αρκετά χρόνια σ'αυτή τη παραλία και λένε ότι φέτος έχει πάρα πολύ κόσμο.Όμως ο κωστάκης ανάν πουθενά....
Το προηγούμενο βράδυ τα παιδιά που γνώρισα απ'τις διπλανές σκηνές με καλέσαν να πάω μαζί τους σε μια ταβέρνα λίγο παρακάτω αλλά αρνήθηκα ευγενικά.Ήθελα να πάω αλλά ντρεπόμουν(τι μαλάκας)και έτσι την έπεσα στη σκηνή και απόλαυσα τον υπέροχο έναστρο ουρανό μέχρι που με πήρε ο ύπνος.
Απόκτησα και τρόφιμα επιτέλους.Μου τα έφερε ο Ήλιος με τη σούπερ μηχανή της.Οι μέρες κοιλούσαν όμορφα με συζητήσεις,μπάνιο στη θάλασσα και πολλή μα πολλή αραλίκι.Ο Δ. με την Μ.και τον Δ.έφυγαν και μου χάρισαν την υπέροχη καβάτζα τους για να έχω σκιά.Επίσης ο Δ. μου χάρισε ένα βιβλίο."Το σημειοματάριον ενός μήστου".
Η συναρπαστική συνέχεια με ανατριχιαστικές λεπτομέρειες στην επόμενη ενότητα.Έχουμε και μαγαζί...

νατος νατος ο πρωθυπουργός

Να και ο λεβέντης ο Γιώργος(τέλος το Γιωργάκης)ήρθε.Άλλος αέρας βρε αδερφέ.Πιο fitness.Όχι σαν τον άλλο τον σαπιοκυλιά.Να μου το θυμηθήτε,σε λίγο καιρό θα γεμίσει η επικράτεια απ'άκρη σ'άκρη με ποδηλατόδρομους.Χοντροί τρέμετε.Σε λίγο καιρό θα θεσμοθετηθούν τα δικαστήρια fitness.Χοντροί,χοντρές,κυλιόδουλοι,μασαμπούκες,εραστές του χοιρινού λίπους τη πατήσατε.Θα συλληφθείτε και θα σας στείλουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης-γυμναστήρια.Τέλος πια τα τραπεζόματα σε μπαιρακτάρηδες και γυράδικα για τα στελέχη της κυβέρνησης.Ο Πάγκαλος και ο Βενιζέλος?Γιατί είναι στη κυβέρνηση?Μα,για τι άλλο,για τα ψηφαλάκια...Σε λίγο καιρό θα δούμε κιαυτούς τους λεβέντες πώς θα μεταμορφωθούν.Μοντέλα θα γίνουν.Όλοι στη γραμμή του Γιώργου(τέλος το Γιωργάκης).Πράσινη ανάπτυξη,δηλαδή vegeterian διατροφή.Σε συνεργασία με την εκκλησία (αρχιεπίσκοπος jeronimo)θα μεγαλώσει η περίοδος νηστείας χριστουγέννων και πάσχα και το λαχανικό θα φεύγει σύννεφο.Τα γυράδικα,σουβλακερί κτλ θα γίνουν κέντρα υγειηνής διατροφής.Θα υπάρξουν αντιδράσεις?Φυσικά.Οι αντιδραστικοί(χοντροί,κυλιόδουλοι,κτλ)θα οργανωθούν σε πυρήνες μαζί με κρεοπώληδες,ταβερνιάρηδες και καντινιέριδες και θα κάνουν καταλήψεις και παράνομα πάρτυ χολυστερίνης σε κλειστές χασαποταβέρνες.Χαμός στο ίσωμα που λέτε.Θα μας βγάλει το λάδι ο Γιώργος(τέλος το Γιωργάκης).
Προχθές,πέρασε από το μαγαζί ένας νεοεκλεγμένος βουλευτής του μπατσοκ να χαιρετήσει τους ψηφοφόρους του και να εισπράξει συγχαρητήρια για την εκλογή του.Μαζί του ήταν διάφοροι παρατρεχάμενοι,ντόπια κομματόσκυλα και ανάμεσα σ'αυτούς και ένας τύπος που είχε διατελέσει πρόεδρος του αγροτικού συναιτερισμού πριν κάποια χρόνια και είχε βουήξει ο τόπος ότι είχε κατακλέψει το συναιτερισμό και ήταν χωμένος σε κομπίνες.Αυτά.

διακοπες ενότητα ένα

Λοιπόν,ήρθε η ώρα,επιτέλους,να γράψω για το ταξίδι μου σε ένα μικρό νησί στα δωδεκάνησα.


Φήμες,στο διαδύκτιο,λέγαν ότι ο κωστάκης αναν βρισκόταν κάπου στα δωδεκάνησα.Ετσι,άρχισα να οργανώνω την εξόρμηση προς εκείνα τα μέρη.Αγόρασα εισητήρια για τρένο και καράβι και 17 αυγούστου,ξημερώματα,ξεκίνησα από τη πόλη του φωτός για την αποστολή που είχε κωδικό όνομα"διακοπές".Είχα τη βεβαιότητα ότι αυτή τη φορά θα έβρισκα τον κωστάκη αναν...


Μεσημέρι της ίδιας μέρας ήμουν Αθήνα και τράβηξα κατευθείαν για Πειραιά.Το καράβι ξεκίνησε στην ώρα του,με μένα πάνω στο κατάστρωμα και με πάρα πολύ ακόμα κόσμο.Αρκετοί αλλοδαποί,κάγκουρες,τρέντιδες,ζευγαράκια,όλος ο καλός ο κόσμος δηλαδή.


Είχα αγωνία να δω πόσοι θα κατέβαιναν στον ίδιο προορισμό με μένα.


Το κλασικό πρόβλημα που έχω είναι η κοινωνικοποίηση.Τόσος κόσμος τριγύρω και να μην ξέρω κανέναν...Ως γνωστό,μικρός βουτήχτηκα στον λάκκο με το ανθρωποδιωχτικό άρωμα και από τότε καταφέρνω και διώχνω όλους από κοντά μου.


Κουβαλούσα μαζί μου και το mp3,το οποίο φυσικά δεν έιχε μπαταρία αν και το φόρτιζα όλο το προηγούμενο βράδυ.Αγόρασα ένα μικρό σημειοματάριο και στυλό για να περάσω την ώρα μου και αποδείχτηκε στη συνέχεια πολύ καλή κίνηση.Επίσης είχα μαζί μου τα βιβλία μου,οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να πήξω.


Καλή φάση η εικόνα των ανθρώπων που πηγαίνουν διακοπές.Οι περισσότεροι έχουν ένα όμορφο χαμόγελο στη φάτσα και είναι χαλαροί.Επίσης όμορφο είναι(τώρα που το σκέφτομαι) να ταξιδεύει καποιος με μέσα μαζικής μεταφοράς για να απολαμβάνει τέτοιες εικόνες και ακόμα ομορφότερες.


Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι προσέγγισης ατόμων.Εμένα μου'ρχονται στο κεφάλι οι χειρότεροι.Σκεφτόμουν,ας πούμε,να ανέβω πάνω στην καρέκλα που καθόμουν και να φωνάξω "ποιος είναι για το τάδε νησάκι?"ή να σηκωθώ και να τραγουδήσω Καζαντζίδη και μάλιστα τα τούρκικα τραγούδια.Το περισσότερο βέβαια που θα γνώριζα μ'αυτές τις πράξεις θα'ταν ο βυθός του λιμανιού του Πειραιά και τίποτα παραπάνω.Θα μπορούσα βέβαια να κάνω ένα σκετς απ'την ταινία"ας περιμένουν οι γυναίκες",ας πούμε τη σκηνή του πέναλτι.Θα το εκτιμούσαν δεόντως όλοι...


Το καράβι δεν ξεκίνησε καλά καλά και 'γω άρχισα να ζαλίζομαι.Κατάλαβα ότι η αποστολή εύρεσης του Κωστάκη Ανάν ήταν δύσκολη υπόθεση.

Γνώρισα το πρώτο άτομο στο ταξίδι.Την Ντιάνα,η οποία πήγαινε στην......Πιάσαμε χαλαρή συζήτηση.Ηρθε και κάθησε στο τραπεζάκι που ήμουν αραχτός γιατί δεν είχε άλλες θέσεις τριγύρω.Μετά από λίγο ήρθε και κάθησε και ο Πάνος.Αυτός πήγαινε στη ....Περάσαμε λίγες ώρες οι τρεις μας συζητώντας για διάφορα θέματα.Τους έκανε εντύπωση που ξεκίνησα μόνος μου διακοπές και πήγαινα κάπου όπου δεν με περίμενε κάποιος.

Η ώρα είχε πάει κοντά 11,οι υπόλοιποι της παρέας είχαν ήδη κατέβει στους προορισμούς τους.Ο κόσμος πάνω στο καράβι είχε λιγοστέψει κατά πολύ.Οι περισσότεροι είχαν κατέβει στους δημοφιλείς προορισμούς.Ήμουν κατάστρωμα ακόμα αλλά δεν κρύωνα.Σκεφτόμουν ότι αν νύσταζα θα μεταφερόμουν στο σαλόνι για να τη πέσω σε μια γωνια.Μέχρι τότε είχα φάει 3 σάντουιτς που είχα ετοιμάσει απ'το σπίτι.Μόνο καφέδες και νερά είχα αγοράσει.Κάποια στιγμή νύσταξα και κοιμήθηκα στο σαλόνι.

Το πρωί σηκώθηκα νωρίς,κατά τις 7,πήρα καφέ και κάτι να φάω και βγήκα στο κατάστρωμα για τσιγάρο.Το πλοίο έπλεε δίπλα από ένα νησάκι.Δεν είχα καταλάβει πιο νησί ήταν,μέχρι που το μεγάφωνο ανακοίνωσε ότι σε 10 λεπτά θα δέναμε στο λιμάνι.Ξαφνιάστηκα διότι είχα την εντύπωση ότι θα φτάναμε μεσημέρι.Η πρώτη αντίδραση έτσι όπως έβλεπα τους γυμνούς βράχους του νησιού ήταν "αμάν πού ήρθα?"Είχα τη πεποίθηση όμως ότι θα περνούσα καλά.

Αποβιβάστηκα στο λιμάνι με λίγα ακόμη άτομα και τράβηξα προς τη στάση του λεωφορείου στη πλατεία του χωριού.Ηπια ένα καφέ ακόμα(ο οποίος,η ιστορία θα δείξει πως,ήταν ο τελευταίος,μέχρι και τώρα)σ'ένα καφενείο και κατά τις οκτώμιση ξεκίνησε το πουλμαν για τη γνωστή παραλία.

Σε δέκα λεπτά είχαμε φτάσει.Μεγάλη σε μήκος παραλία,στη μια άκρη είχε ομπρελοκαθίσματα και όλη η υπόλοιπη αρμοιρίκια και κάτω από αυτά σκηνές.
Επέλεξα τυχαία ένα μέρος κοντά σε κάποιες άλλες σκηνές καιξεκίνησα να στήνω τη δικιά μου σκηνή.Αν και δύσκολα τα κατάφερα και υπολόγισα ότι θα μπορώ να κοιμάμαι μέχρι τις 10 χωρίς να με καίει ο ήλιος.
Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται και οι γείτονες.Έφτιαξα τσάι και προσφέρθηκα να φτιάξω και σ'αυτούς αλλά αρνήθηκαν ευγενικά.Σε λίγο έμαθα και τα ονόματα τους .
Πρώτο βράδυ στη παραλία,δεν είχα διάθεση για έξω οπότε την έπεσα από νωρίς.Θα μπορούσα να πάω στο χωριό αλλά βαριόμουν.Προμήθειες δεν είχα πάρει αλλά δεν πεινούσα.
Την επομένη σηκώθηκα,έκανα τη πρωινή βουτιά,έφτιαξα τσάι.Η γειτόνισσα(Ηλιος από δω και πέρα)μου έδειξε ένα σουπερ χάρτη του νησιού και μου είπε λεπτομέρειες για τις παραλίες και τα μονοπάτια.Είχα διάθεση να πάω σε όλες,τελικά δεν πήγα σε καμία...
Τρίτη μέρα και ξεκίνησα,το μεσημέρι,να πάω στο χωριό με τα πόδια.Στα μισά του δρόμου με πήρε ένας τύπος με το μηχανάκι του και έτσι έφτασα γρήγορα.Έκανα βόλτες στα στενά του χώριου,έφαγα κατσίκι και σαλάτα σε μια ταβέρνα και επειδή είχε πολύ ζέστη πήγα λίγο παραπάνω σ'ένα εκκλησάκι και την έπεσα απολαμβάνοντας τη θέα και χωνεύοντας το ζώο.Θα ήθελα να ανέβω πάνω στο κάστρο αλλά μπααα...Μετά από αρκετή ώρα κατέβηκα παραλία και γνώρισα τον Δ. και τον Γ.
Άρχισα να κοινωνικοποιούμαι ή μου φαινέται?
Μετά από σωτήρια παρέμβαση της ανηψιάς μου αποφάσισα να χωρίσω αυτή την ιστορία σε ενότητες γιατί έφτασε οκτώβρης και γράφω ακόμα για το καλοκαίρι.Τέλος πρώτης ενότητας.

αρθρο

μεσημερι στο μαγαζι,χαλαρωσε η κινηση και ειναι ευκαιρια να γραψω η καλυτερα να αντιγραψω ενα κειμενο του συντροφου καιν ,το οποιο γραφτηκε με αφορμη την επιθεση που δεχτηκαν μελη του ΑΝΤΑΡΣΥΑ απο φασιστοειδη.Το συγκεκριμενο κειμενο εχει "ανεβει"και στο athens.indymedia.Το αντιγραφω απο την εφημεριδα ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ της Πεμπτης 30 Ιουλιου 2009:

Παλη χωρις το κτηνος της βαρβαροτητας

""Συντροφικα στα αδερφια και συντροφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ολης της Αριστερας,παντα εχθρικα σε καθε ειδους φασιστοειδη:

Η σταση απεναντι στη βια,ιδιετερα σε αυτην που εχει το πλεον αποκρουστικο,απανθρωπο και κτηνωδες προσωπο,δεν πρεπει να ειναι απο τους αναρχικους ποτε επιλεκτικη.Ειναι περα για περα λανθασμενη σταση και οδηγει σε αδιεξοδα και ανεπανορθωτες βλαβες για το ιδιο το κινημα,για την ιδια την κοινωνια.

Την αλληλεγγυη μου στους συντροφους της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και καθε πολιτικου χωρου `η ατομου που βιωνει παρακρατικες μορφες βιας.

Στο παιδι τα "ορια"μπαινουν απο την αρχη της εξελιξης του,μετα ειναι αργα και ολοι οι δρομοι(εκτος απο ελαχιστες εξαιρεσεις)οδηγουν στον κωλοπαιδισμο,στον ατομικισμο και στον μηδενισμο.

Καπως ετσι συνεβη και στον αναρχικο χωρο στην Ελλαδα,που αρνειται να θαψει το κουφαρι της εφηβειας,που φοβαται να μετρηθει και να νικησει τη μετριοτητα του και τη χαμηλη εως ανυπαρκτη παρουσια και ποιοτητα της παρεμβασης του στα κοινωνικα ζητηματα,να περασει απο την εποχη της ηττας στην εποχη της θετικης προσπαθειας,προσεγγισης και παλης και,γιατι οχι,στην εποχη της νικης που φερνει η αυτοκριτικη,ο σεβασμος στην αλλη αποψη και οχι η αδιαλλαξια,ο εγωκεντρισμος και ο αυτισμος.

Φασιστικα φαινομενα

Για ολα αυτα εχω ξαναμιλησει στο παρελθον και δεν θα αρνηθω και το δικο μου ποσοστο ευθυνης (οσο τουλαχιστον μου αναλογει) για τη διαμορφωση ενος αρνητικου αντιαναρχικου "ρευματος"και"τασης"απο αντιδραστικα και φασιστικα φαινομενα που ναρκοθετουν το γεφυρωμα και την ενωση του αναρχισμου με την κοινωνια!

Η ανοργανωσια,το αντικοινωνικο συναισθημα που φτανει πολλες φορες στα επιπεδα του μισους για "νοικοκυραιους,"κατοικους"και εξουσιαστες ταυτοχρονα,η απουσια της συζητησης και του δημοκρατικου εσωτερικου διαλογου για τις μορφες και τα αποτελεσματα της "συγκρουσιακης αντιβιας,τα μετεωρα βηματα στον αφηρημενο και στον εκτος ελεγχου θυμο για "εσωτερικη" καταναλωση και για την προσωπικη μας εκτονωση,η καταστροφη για την καταστροφη και η"εξεγερση"για το πλιατσικο και αντιστροφα,"προσελκυσε" χουλιγκανους, κοινους αληταραδες,τραμπουκους και φασιστοειδη που"μετακομισανε"και βρηκανε "ασυλο" στον αναρχικο χωρο,που λογω των σεχταριστικων και σκορπιων συνθηκων που εχουν αναπτυχθει τα τελευταια χρονια εντος της συνθεσης του αποτελεσε το γονιμο εδαφος στη "στρατευση"ατομων`η ομαδων στον"πολιτικο"χουλιγκανισμο με καθαρα νεοφασιστικα προτυπα και στοχευσεις.

Οταν αφηνεσαι συνολικα σαν πολιτικος χωρος στον στροβιλισμο του αυτοσκοπου και των διαφορων ιδεοληψιων,μυθοπλασιων και φετιχισμων,δεν μπορεις με τον καιρο να ξεχωρισεις φιλους,συντροφους και εχθρους!

Ολα μπαινουν στην πεπατημενη του "τσουβαλιασματος"και της γενικευσης,ακους τη "δικη σου φωνη"κλειδωνεις τον Κοσμο σου απο τις αλλες και η "λυση"που δινεις σε διαφωνιες και προβληματα που φυσιολογικα προκυπτουν(γιατι στην ουσια θελεις,οπως το Κρατος,να επιβαλεις"οπως και να εχει"την ομοιομορφια)ειναι οι ξυλοδαρμοι,τα σιδερικα,οι μαφιοζικες και συμμοριτικες τακτικες!

Αυτες οι"αντιληψεις"δεν κτισανε απο τη μια στιγμη στην αλλη την επεισοδιακη νυχτα της 18ης Ιουλη 2009 και τα γεγονοτα ντροπης γυρω απο τη Νομικη Σχολη κατα τη διαρκεια εκδηλωσης των συντροφων τηςΑΝΤΑΡΣΥΑ,εχουν συμβει πολλες φορες στο παρελθον και θα γινουν περισσοτερες στο μελλον,αν εντος του αναρχικου χωρου δεν συμβουν ανατροπες,αν δεν αλλαξουν ολα,ολα που ολοι και ολες ξερουν!

Δεν ισχυριζομαι πως η κριση ταυτοτητας και επιλογων αφορα μονο τον αναρχικο/αντιεξουσιαστικο χωρο στην Ελλαδα.Αφορα ολη την Αριστερα,τις οργανωσεις της, θεσμικες η μη,ολες τις δυναμεις που"κοιταζουν"προς τη μερια ενος Κοσμου χωρις το κτηνος της βαρβαροτητας απο ανθρωπο σε ανθρωπο!

Δεν φτανει,ομως,μονο να" κοιταζεις"προς τα εκει...

Οταν ο πολιτικος διαλογος η αντιλογος και η ελευθεριακη σχεση και εμπιστοσυνη ισοπεδωνονται,οταν απαξιωνονται οι υπολοιπες γνωμες και αποψεις συντροφων, "παρτι" κανει η ανελευθερια,η βιαιομανια,τα ταγματα εφοδου,οι ιεροεξεταστες και δικαστες της"απολυτης αληθειας",οι"πολεμαρχοι"υπερασπιστες της"επαναστατικης καθαροτητας",οι μπατσοι με η χωρις"στολη"η οι μπατσοι της πλατειας,της γειτονιας,των δρομων!

Απογειωνεται το θεαμα,το lifestyle και το political correct,αδειαζει η ζωη απο οξυγονο και πεθαινει στους πολιτικους χωρους,στα κινηματα,στην ιδια την κοινωνια!

Προσωπικα δεν συμφωνω με εκδηλωσεις του οποιου πολιτικου χωρου μεσα στα πανεπιστημια και στα δημοσια ιδρυματα,για οικονομικους λογους!

Μακαβρια εισβολη

Μου θυμιζει ο,τι συμβαινει στον"ναο"της θρησκειας,την εμπορευματοποιηση και την καπηλεια ενος πνευματικου χωρου για"ιδιο οφελος"!

Αυτο ομως που σιχαινομαι και θα ηθελα(ματαια ισως?)να σταματησει να περιφερει την αθλια "υπαρξη"του απο καθε σπιθαμη γης,ειναι η με το"ετσι θελω"βιαιη,μακαβρια εισβολη των ακαλεστων"νεκρων"στη γιορτη των ζωντανων!

Περισσοτερο ομως τρομαζω απο την ανοχη και τη σιωπη ολων εκεινων που συντηρουν μια εισοδο ανοιχτη σε μολυσματικους ιους και φορεις"συλλογικης ευθυνης",σε τσογλανοπαρεες και ανεγκεφαλους,λουμπεν και ποινικους,που αμαυρωνουν ανεπανορθωτα πολιτικους και κοινωνικους χωρους!

Η σταση σε παρακρατικες(και οχι μονο)μορφες βιας δεν μπορει να ειναι ποτε επιλεκτικη,αλλιως οι πολιτικοι χωροι και τα κινηματα που αγωνιζονται και προετοιμαζονται για"εναν αλλο Κοσμο Εφικτο"χανουν το στιγμα,την ηθικη και τις αξιες,τα χαρακτηριστικα εκεινα που τους ξεχωριζουν και τους διαφοροποιουν απο τους δημιους της βαρβαροτητας,τους συνεχιστες και διαχειριστες της καθημερινης μιζεριας και αλλοτριωσης!

Αν δεν κρατησουμε με καθε μεσο αυτο το στιγμα,τοτε αναποφευκτα θα γινουμε θεατες του τελους των κοινωνικων κινηματων στα χερια ατομων και ομαδων που εκτρεπουν(συνειδητα η ασυνειδητα)την πορεια για την εξοδο απο τον φασισμο,στον ιδιο τον φασισμο.Στην κατευθυνση της πορειας,οχι αντιθετα γι΄αυτο που κινησε πεινασμενη,κουρελιασμενη και διψασμενη,αλλα στην επιστροφη της αδικαιωτη,ματαιωμενη και χωρις αλλες δυναμεις στον ιδιο τον φασισμο που,μεσα και εξω απο εμας,αποδεικνυεται εκ των πραγματων,πως παρα τις αναριθμητες καταγγελιες και σφαιρες εναντιον του παραμενει ανικητος και αθανατος!

Αξιζει ομως,συντροφοι/-σσες,τοσο αιμα αιωνων,τοση κουραση και αγωνια επειτα απο χιλιομετρα διαδρομης,προσφυγιας και προσφορας για τη ζωη και τον ανθρωπο για να χαθουμε οριστικα στην απομονωση και στο περιθωριο,στην τεφρα της ιστοριας?

Παπαδοπουλος Παναγιωτης(Καιν)

Μεμονωμενο ατομο απο το

ελευθεριακο/αναρχικο κινημα

21/7/09,Πατρα

στο μαγαζι

ειμαι μαγαζι.Χαλαρα.Εχουν φυγει διακοπες οι περισσοτεροι.θα φυγω και γω το δεκαπενταυγουστο.Θα αναζητησω τον κωστακη αναν στα δωδεκανησα.αυτα λενε οι τελευταιες φημες που κυκλοφορουν στο διαδυκτιο.Δεν μπορω να μην τις πιστεψω,αυτες ξερουν...
τον ιουνη ειχα παει στη κυπρο γιατι μου στειλαν εσεμες δυο φημες οτι ο κωστακης αναν βρισκεται στη λευκωσια.Την εκανα ανω κατω.Ειδικα στη παλια πολη πηγα σε πολλα σημεια απ'οπου ελαχιστα λεπτα πριν ειχε περασει ο κωστακης αναν.ποτε ομως δε καταφερα να πεσω πανω του.Ειχα βοηθο μου και τον Θεο.
Ο Θεος ηταν εκει διοτι δουλευε στο πανεπιστημιο στο μαθηματικο τμημα.Ειχε τελειωσει εξεταστικες και λοιπες παπαριες και αφιερωθηκε στο ψαξιμο του κωστακη αναν.
Θεος και προφητης ενωσαν τις υπερφυσικες δυναμεις τους και καναν μια τρυπα στο νερο.

ηρθε η ωρα του γιαννη βαλαορα

δημοσιευση 1

σκυψε αστυνομια

δεν πανικοβαλλομαστε