atheofilos(lookingforKostakisAnan)

το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε για να γράφω ό,τι μου καπνίσει.

Κυριακή 8 Αυγούστου 2010

σκόρπιες σκέψεις λίγο πριν φύγω για χαλάρωμα

Κάθομαι μπροστά στην οθόνη και αποφασίζω να γράψω μια νέα ανάρτηση.Χωρίς θέμα,χωρίς σχέδιο και πλάνο μέσα στο μυαλό μου.Είμαι στο σπίτι κυριακή μεσημέρι με κλειστά πατζούρια και ένα τσιγάρο στο στόμα,έτοιμος(;)να ξεδιπλώσω τις μοίχειες σκέψεις μου πάνω στο εικονικό χαρτί.
Ένα κουβάρι όλα μέσα μου.Σκέψεις,λάθη που έκανα,πού θα πάω ταξίδι,η καθημερινότητα μου,αυτά που διστάζω να κάνω,οι φοβίες μου και τα κόμπλεξ μου.
Η ψυχική μου ισορροπία είναι το ζητούμενο.Να χαλαρώσω και να βάλω ένα ένα καλαμπαλίκι στη σειρά.Η ρουτίνα,που είναι η μεγαλύτερη πρέζα όπως λέει και ο κωστάκης ανάν και η αγωνία μου να την αποφύγω με κάνει να ψάχνω καινούρια μονοπάτια και άλλους ανθρώπους.Η έλλειψη σεξουαλικής ζωής που με κάνει να σκέφτομαι το σεξ συνέχεια.Πολύ μπέρδεμα ή έτσι νομίζω;
Καλοκαίρι είναι,ας χαλαρώσω και θα τα βάλω όλα στη σειρά.Ε κι αν όχι όλα κάποια θα πάρουν το δρόμο τους.
Η φάση με τον κροκόδειλο είναι ότι βαρέθηκα τη φάση της.Τις δήλωσα ότι είμαι ερωτευμένος μαζί της και έδειξα πολλές φορές με πράξεις πόσο την αγαπώ και πόσο σημαντική είναι για μένα.Ας ξεκολλήσω επιτέλους λοιπόν αφού η τύπισσα με βλέπει μόνο σαν φίλο."Να τη χέσω τη φιλία σου"που θα λεγε και ο θεός.Μια κουβέντα βέβαια είναι να χέσεις φιλία πολλών χρόνων αλλά δε γίνεται αλλιώς.Να το παίξω υπεράνω μετά τα τελευταία που έκανα;Φτάνει άλλο.
Με τη φουφου τι γίνεται;Με τη φουφου ότι ήταν να γίνει έγινε.Η τύπισσα δε γουστάρει και το είπε εξαρχής.Τα άλλα όλα είναι της δουλειάς.Ας είναι τυπική και εντάξει με τη δουλειά της και όλα θα'ναι μια χαρά.
Η ανάγκη μου για ξεκούραση και αλλαγή παραστάσεων κάνει το ταξίδι στο νησί απαραίτητο.
Το τρακάρισμα μου στοίχισε αρκετά σε χρήματα και ψυχική φθορά.

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

καλό μήνα βρε

πέρασε μια βδομάδα που γύρισα από τον όλυμπο.ωρίμασε σαν ροδάκινο μέσα μου η διάθεση να γράψω γι'αυτή την εκδρομή ξεκίνησα με το κάρο μου ξημερώματα απ'τη πόλη του φωτός και σε μιάμιση ώρα ήμανε λιτόχωρο.εκεί περίμενα τον μανού και τα άλλα παιδιά που ερχόντουσαν από σαλονίκη.αφού φτάσαν ξεκινήσαμε για πάνω με τα αυτοκίνητα.αφήσαμε το ένα αμάξι στο καταφήγιο στα πριόνια και με το άλλο πήγαμε στο δεθυμάμαιπωςλέγεται για να ξεκινήσουμε τη πεζοπορία.φορτωθήκαμε τα σακίδια και οκτώ παρα δέκα κάναμε το πρώτο βήμα.περπατούσαμε μεσ'στο δάσος με τα φυλλοβόλα μαζι με αρκετό κόσμο που έκανε το ίδιο με μας.το πρώτο που ένοιωσα ήταν η έλλειψη τεχνιτών ήχων και ήταν κάτι πολύ όμορφο.κάναμε συχνές στάσεις για να πάρουμε ανάσες σε όλη τη διάρκεια της πορείας.κάποια στιγμή περάσαμε στο επίπεδο της αειθαλούς βλάστησης και σιγά σιγά όσο ανεβαίναμε η βλάστηση αραίωνε.στο έδαφος δεν πατούσαμε πια χώμα αλλά πέτρες και μάλιστα σαθρές και σε κάποια σημεία έπρεπε να προσέχουμε που πατάμε γιατί εκεί αν σε πάρει η κατηφόρα θα γίνεις τροφή για τα μυρμήγκια και τις κάργες που πολύ θα το χαρούν αλλά οι διασώστες που θα σε μαζεύουν με τα κουταλάκια μάλλον δε θα χαίρονταν καλοκαιριάτικα να τους χαλάς τη ραστώνη.οπότε αν θες να χαζέψεις το τοπίο σταματάς χαζεύεις,σταματάς να χαζεύεις και συνεχίζεις το περπάτημα.
περίπου στα δυο χιλιάδες μέτρα υψόμετρο αισθανόμουν τη ψύχρα.φοβερή θέα από κει ψηλά.
φτάσαμε στο οροπέδιο των μουσών και σε λίγο θα φτάναμε στο καταφήγιο του "αποστολίδη",το καφήγιο του"κάκαλου"ήδη φαινόταν και χτύπησε το κινητό μου.η κυρα λένη με ενημέρωσε ότι ξέχασα τα γυαλια μου στο σπίτι.θα γυρίσω να τα πάρω.αύριο.
μετά από εφτάμιση ώρες περπάτημα μπήκα στο καταφήγιο.οι άλλοι της παρέας είχαν φτάσει κανα μισάωρο πριν.
αφού φάγαμε και ξεκουραστήκαμε,το απόγευμα πήγαμε στη κορυφή του προφήτη ηλία.απ'το καταφήγιο φαίνεται σαν ένας μικρός λοφίσκος,το υψόμετρο της είναι δυο οχτακόσια.έσπασα λοιπόν κάθε ατομικό ρεκόρ υψομέτρου που είχα.εκεί πάνω έχει και ένα παρεκλήσι του ομόνημου άγιου παύλα προφήτη.πετρόχτιστο.λέει ότι γίνονται και γάμοι εκεί πάνω.φαντάζομαι τους συμπέθερους να ανεβαίνουν με τα κουστούμια και τα ταγέρ.
μέχρι να βραδιάσει είμασταν σε μια κορυφούλα πίσω απ'το καταφήγιο και χαζεύαμε τοπιο ουρανό και τον ήλιο που έδυε.
το βράδυ είχε παρατήρηση ουρανού με το φεγγάρι σχεδόν γεμάτο να παίζει με τα σύννεφα και κατα τη θάλασσα μεριά στο βάθος βλέπαμε τις αστραπές από μια καταιγίδα.πανέμορφες εικόνες.
το άλλο πρωί ξύπνησα απ'τις πεντέμιση αλλά καθόμουν στο κρεβάτι μέχρι να σηκωθεί και ο υπόλοιπος λαός.φάγαμε πρωινό,ήπιαμε καφέ και ξεκινήσαμε για την επιστροφή.πήγαμε και απ'το καταφήγιο του"κάκαλου"για καφέ απολαύσαμε τη θέα και από κει και ξεκινήσαμε για κάτω.από άλλο μονοπάτι και όχι από αυτό που ανεβήκαμε.
μετά από πέντε σχεδόν ώρες φτάσαμε στα πριόνια.