atheofilos(lookingforKostakisAnan)

το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε για να γράφω ό,τι μου καπνίσει.

Δευτέρα 14 Σεπτεμβρίου 2009

διακοπες ενότητα ένα

Λοιπόν,ήρθε η ώρα,επιτέλους,να γράψω για το ταξίδι μου σε ένα μικρό νησί στα δωδεκάνησα.


Φήμες,στο διαδύκτιο,λέγαν ότι ο κωστάκης αναν βρισκόταν κάπου στα δωδεκάνησα.Ετσι,άρχισα να οργανώνω την εξόρμηση προς εκείνα τα μέρη.Αγόρασα εισητήρια για τρένο και καράβι και 17 αυγούστου,ξημερώματα,ξεκίνησα από τη πόλη του φωτός για την αποστολή που είχε κωδικό όνομα"διακοπές".Είχα τη βεβαιότητα ότι αυτή τη φορά θα έβρισκα τον κωστάκη αναν...


Μεσημέρι της ίδιας μέρας ήμουν Αθήνα και τράβηξα κατευθείαν για Πειραιά.Το καράβι ξεκίνησε στην ώρα του,με μένα πάνω στο κατάστρωμα και με πάρα πολύ ακόμα κόσμο.Αρκετοί αλλοδαποί,κάγκουρες,τρέντιδες,ζευγαράκια,όλος ο καλός ο κόσμος δηλαδή.


Είχα αγωνία να δω πόσοι θα κατέβαιναν στον ίδιο προορισμό με μένα.


Το κλασικό πρόβλημα που έχω είναι η κοινωνικοποίηση.Τόσος κόσμος τριγύρω και να μην ξέρω κανέναν...Ως γνωστό,μικρός βουτήχτηκα στον λάκκο με το ανθρωποδιωχτικό άρωμα και από τότε καταφέρνω και διώχνω όλους από κοντά μου.


Κουβαλούσα μαζί μου και το mp3,το οποίο φυσικά δεν έιχε μπαταρία αν και το φόρτιζα όλο το προηγούμενο βράδυ.Αγόρασα ένα μικρό σημειοματάριο και στυλό για να περάσω την ώρα μου και αποδείχτηκε στη συνέχεια πολύ καλή κίνηση.Επίσης είχα μαζί μου τα βιβλία μου,οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να πήξω.


Καλή φάση η εικόνα των ανθρώπων που πηγαίνουν διακοπές.Οι περισσότεροι έχουν ένα όμορφο χαμόγελο στη φάτσα και είναι χαλαροί.Επίσης όμορφο είναι(τώρα που το σκέφτομαι) να ταξιδεύει καποιος με μέσα μαζικής μεταφοράς για να απολαμβάνει τέτοιες εικόνες και ακόμα ομορφότερες.


Υπάρχουν εκατομμύρια τρόποι προσέγγισης ατόμων.Εμένα μου'ρχονται στο κεφάλι οι χειρότεροι.Σκεφτόμουν,ας πούμε,να ανέβω πάνω στην καρέκλα που καθόμουν και να φωνάξω "ποιος είναι για το τάδε νησάκι?"ή να σηκωθώ και να τραγουδήσω Καζαντζίδη και μάλιστα τα τούρκικα τραγούδια.Το περισσότερο βέβαια που θα γνώριζα μ'αυτές τις πράξεις θα'ταν ο βυθός του λιμανιού του Πειραιά και τίποτα παραπάνω.Θα μπορούσα βέβαια να κάνω ένα σκετς απ'την ταινία"ας περιμένουν οι γυναίκες",ας πούμε τη σκηνή του πέναλτι.Θα το εκτιμούσαν δεόντως όλοι...


Το καράβι δεν ξεκίνησε καλά καλά και 'γω άρχισα να ζαλίζομαι.Κατάλαβα ότι η αποστολή εύρεσης του Κωστάκη Ανάν ήταν δύσκολη υπόθεση.

Γνώρισα το πρώτο άτομο στο ταξίδι.Την Ντιάνα,η οποία πήγαινε στην......Πιάσαμε χαλαρή συζήτηση.Ηρθε και κάθησε στο τραπεζάκι που ήμουν αραχτός γιατί δεν είχε άλλες θέσεις τριγύρω.Μετά από λίγο ήρθε και κάθησε και ο Πάνος.Αυτός πήγαινε στη ....Περάσαμε λίγες ώρες οι τρεις μας συζητώντας για διάφορα θέματα.Τους έκανε εντύπωση που ξεκίνησα μόνος μου διακοπές και πήγαινα κάπου όπου δεν με περίμενε κάποιος.

Η ώρα είχε πάει κοντά 11,οι υπόλοιποι της παρέας είχαν ήδη κατέβει στους προορισμούς τους.Ο κόσμος πάνω στο καράβι είχε λιγοστέψει κατά πολύ.Οι περισσότεροι είχαν κατέβει στους δημοφιλείς προορισμούς.Ήμουν κατάστρωμα ακόμα αλλά δεν κρύωνα.Σκεφτόμουν ότι αν νύσταζα θα μεταφερόμουν στο σαλόνι για να τη πέσω σε μια γωνια.Μέχρι τότε είχα φάει 3 σάντουιτς που είχα ετοιμάσει απ'το σπίτι.Μόνο καφέδες και νερά είχα αγοράσει.Κάποια στιγμή νύσταξα και κοιμήθηκα στο σαλόνι.

Το πρωί σηκώθηκα νωρίς,κατά τις 7,πήρα καφέ και κάτι να φάω και βγήκα στο κατάστρωμα για τσιγάρο.Το πλοίο έπλεε δίπλα από ένα νησάκι.Δεν είχα καταλάβει πιο νησί ήταν,μέχρι που το μεγάφωνο ανακοίνωσε ότι σε 10 λεπτά θα δέναμε στο λιμάνι.Ξαφνιάστηκα διότι είχα την εντύπωση ότι θα φτάναμε μεσημέρι.Η πρώτη αντίδραση έτσι όπως έβλεπα τους γυμνούς βράχους του νησιού ήταν "αμάν πού ήρθα?"Είχα τη πεποίθηση όμως ότι θα περνούσα καλά.

Αποβιβάστηκα στο λιμάνι με λίγα ακόμη άτομα και τράβηξα προς τη στάση του λεωφορείου στη πλατεία του χωριού.Ηπια ένα καφέ ακόμα(ο οποίος,η ιστορία θα δείξει πως,ήταν ο τελευταίος,μέχρι και τώρα)σ'ένα καφενείο και κατά τις οκτώμιση ξεκίνησε το πουλμαν για τη γνωστή παραλία.

Σε δέκα λεπτά είχαμε φτάσει.Μεγάλη σε μήκος παραλία,στη μια άκρη είχε ομπρελοκαθίσματα και όλη η υπόλοιπη αρμοιρίκια και κάτω από αυτά σκηνές.
Επέλεξα τυχαία ένα μέρος κοντά σε κάποιες άλλες σκηνές καιξεκίνησα να στήνω τη δικιά μου σκηνή.Αν και δύσκολα τα κατάφερα και υπολόγισα ότι θα μπορώ να κοιμάμαι μέχρι τις 10 χωρίς να με καίει ο ήλιος.
Κάποια στιγμή άρχισαν να εμφανίζονται και οι γείτονες.Έφτιαξα τσάι και προσφέρθηκα να φτιάξω και σ'αυτούς αλλά αρνήθηκαν ευγενικά.Σε λίγο έμαθα και τα ονόματα τους .
Πρώτο βράδυ στη παραλία,δεν είχα διάθεση για έξω οπότε την έπεσα από νωρίς.Θα μπορούσα να πάω στο χωριό αλλά βαριόμουν.Προμήθειες δεν είχα πάρει αλλά δεν πεινούσα.
Την επομένη σηκώθηκα,έκανα τη πρωινή βουτιά,έφτιαξα τσάι.Η γειτόνισσα(Ηλιος από δω και πέρα)μου έδειξε ένα σουπερ χάρτη του νησιού και μου είπε λεπτομέρειες για τις παραλίες και τα μονοπάτια.Είχα διάθεση να πάω σε όλες,τελικά δεν πήγα σε καμία...
Τρίτη μέρα και ξεκίνησα,το μεσημέρι,να πάω στο χωριό με τα πόδια.Στα μισά του δρόμου με πήρε ένας τύπος με το μηχανάκι του και έτσι έφτασα γρήγορα.Έκανα βόλτες στα στενά του χώριου,έφαγα κατσίκι και σαλάτα σε μια ταβέρνα και επειδή είχε πολύ ζέστη πήγα λίγο παραπάνω σ'ένα εκκλησάκι και την έπεσα απολαμβάνοντας τη θέα και χωνεύοντας το ζώο.Θα ήθελα να ανέβω πάνω στο κάστρο αλλά μπααα...Μετά από αρκετή ώρα κατέβηκα παραλία και γνώρισα τον Δ. και τον Γ.
Άρχισα να κοινωνικοποιούμαι ή μου φαινέται?
Μετά από σωτήρια παρέμβαση της ανηψιάς μου αποφάσισα να χωρίσω αυτή την ιστορία σε ενότητες γιατί έφτασε οκτώβρης και γράφω ακόμα για το καλοκαίρι.Τέλος πρώτης ενότητας.