atheofilos(lookingforKostakisAnan)

το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε για να γράφω ό,τι μου καπνίσει.

Δευτέρα 18 Οκτωβρίου 2010

το κυνήγι του κόκκινου οκτώβρη(πολλές αμερικανιές βλέπεις ρε μάστορα)

Επιτέλους πιάνω πληκτρολόγιο μετά από πολλή καιρό.Το τελευταίο καταφήγιο και ένα καλό όπλο κατά της μοναξιάς.Βαριά κουβέντα η μοναξιά αλλά τη παλεύω προς το παρόν καλά.
Είναι στιγμές που μπαίνω στο σπίτι και η μοναξιά μου την έχει στημένη πίσω από τη πόρτα.Με πιάνει με ένα περίτεχνο κεφαλοκλείδωμα και μ'αρχίζει στα κλωτσομπουνίδια.Τελευταία άρχισα να αντιδράω μιας και το ίδιο μου κάνει συνέχεια.Μπαίνω με φόρα σαν γνήσιος καμικάζι πιλότος και όποιον πάρει ο χαρούλης.Πολύ γλυκό παιδί ο χαρούλης,υιοθετημένο περνάει καλά με τους θετούς του γονείς.Άλλες φορές στραπατσαρισμένος απ'το κλωτσομπουνίδι ξαπλώνω στο ντιβάνι και αγναντεύω το ταβάνι ώσπου να με πάρει ο ύπνος.Εμπειρία πολλών ετών σφαλιαροείσπραξης έχει δείξει ότι οι πισώπορτες ενέδρες της ακατανόμαστης συμβαίνουν όταν ο καιρός είναι βροχερός και βαριοσυννεφιασμένος και γενικώς δεν σηκώνει πολλά πολλά.
Έχω κολλήσει σαν τσίχλα μασημένη στο φατσοβιβλίο.Η αλήθεια είναι ότι το'χω βαρεθεί.Δε παίζει κάτι σοβαρό εκεί μέσα.Υπάρχουν τέσσερις πέντε φίλοι-ες που βρίσκομαι σε επαφή μαζί τους απο'κει μέσα αλλά από κει και πέρα επικρατεί το χάος.
Χθες πήγα στην εβδομαδιαία συνέλευση της ΣΠΑΜΕ.Είχα να πάω σαλονίκη κανα δυο βδομάδες και μου ψιλοέλλειψε η βόλτα στα μίζερα σοκάκια της.Παρατήρησα,με τη βοήθεια του αρχικαντηλανάφτη είν'η αλήθεια,ότι ο αντικαπνιστικός νόμος κάνει θραύση στα σαλονικιώτικα καφενεία και μπαράκια.
Εδώ στη πόλη του φωτός ακόμα δεν έχουμε επηρρεαστεί και συνεχίζουμε να βλέπουμε τον μπάοκ μέσα σε σύννεφα καπνού σαν να είμαστε στο γήπεδο και έχουν ανάψει καπνογόνα οι κάφροι της θ4.
Ξεκίνησα να μαθαίνω τούρκικα.Κάθε παρασκευή πέντε με εφτά επιστροφή στις ρίζες.
Ο Κωστάκης Ανάν έβγαλε νέο βιβλίο.Κατεβαίνω σαλονίκη να το αγοράσω.Άλλο ένα ιερό βιβλίο που πρέπει να διαδοθει και να μαθευτεί σαν νεράκι.

2 σχόλια:

  1. Η απαισιόδοξη ατμόσφαιρα που επικρατεί μάς επηρεάζει όλους (ή σχεδόν όλους τέλος πάντων, γιατί υπάρχουν κάποιοι που μας τη σπάνε και παραμένουνε απελπιστικά αισιόδοξοι όλο το χρόνο!). Συμβαίνει όμως ότι αν το παιδέψει λίγο κανείς και… έστω και μετα βίας(και κάντε το για να μη χρειαστεί να ασκήσουμε βία ε!) σκάσει ένα χαμόγελο, τότε περιέργως τον επηρεάζει θετικά! Ξέρω δεν είναι έτσι απλά τα πράγματα, αλλά ας μην ξεχνάμε την προτροπή (που υπάρχει γραμμένη σε ένα μπλουζάκι των εκδόσεων ΠΑΡΑΠΕΝΤΕ):
    Χαμογελάτε, κάνει τους άλλους να ανησυχούν…
    Αναμένω σχόλια για το νέο ιερό βιβλίο του Κωστάκη Ανάν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εμενα παλι γιατι ο,τι γραφεις μου φτιαχνει τη διαθεση δεν μπορω να καταλαβω.
    Την αλλη Δευτέρα έχει εκδήλωση η άλλη δημοκρατία στο μικρόπολις και δεν θέλω άλλη φορά να μην έρθεις.
    Το χ-άλι μου μεσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή