atheofilos(lookingforKostakisAnan)

το ιστολόγιο αυτό δημιουργήθηκε για να γράφω ό,τι μου καπνίσει.

Παρασκευή 8 Μαΐου 2015

istanbul vol2,ημερολόγιο σαλοκουζίνας μοναχικού ταξιδιώτη(θα'θελες)παρτ του(τι;)

          Αυτός που σε λούζει,σε τρίβει,σε ξεβγάζει απ'τις σαπουνάδες δεν ξέρει να κάνει μασάζ.Ναι ρε φίλε,αυτό το ζούληγμα και τα απότομα πατήματα πάνω στην σπονδυλική στήλη δεν λέγονται μασάζ.
Ντάξ' δεν είμαι και ειδήμων του αθλήματος αλλά έχω κάνει δυο τρεις φορές.Θα το συζητήσω με κά-
ποιον ειδικό.Όσο και αν προσπαθώ να πείσω τον εαυτό μου ότι ήταν καλό το μασάζ,ο πονεμένος μου μηρός φωνάζει για το αντίθετο.Κατά τ'άλλα ήταν υπέροχα.Ναι σοβαρά,τα υπόλοιπα ήταν ωραία και αναζωογονητικά.Ξεφυλίζοντας το περιοδικό και περιμένοντας να στεγνώσω φασκιωμένος στις πε-
τσέτες,έπεσα και στην διαφήμιση του χαμάμ που βρισκόμουν.Είχε κάτι μοντέλα(γυναίκες)η μία να τρίβει την άλλη,μια άλλη να παίζει κιθάρα και κάποιες άλλες να χορεύουν.Μέσα στον ζεστό θάλαμο.
Εκεί που αρχίζεις και νοιώθεις ότι είσαι σε φούρνο και μόνο οι πατάτες λείπουν για να δέσει το σκη-
νικό.Δεν μας χέζετε ρε διαφημιστές...Σκάει μύτη στο γυναικείο χαμάμ αυτή που κάνει το μασάζ κτλ
και είναι.λέει ίδια ο μουστακαλής που έκανε και μένα,με το ίδιο παχύ μουστάκι,τον σκεμπέ και συμ-
πλήρωμα τεράστια βυζιά,που στην θέα όλων αυτών τα μοντέλα τρέχουν πανικόβλητα να βρούνε την
έξοδο.
          Αφού στέγνωσα,πήγα στο καμαράκι,ντύθηκα και έφυγα αφήνοντας και τιπ,μην με πούνε και τσιφούτη.Ξαλαφρωμένος από μπίχλα,νεκρά κύτταρα και ευρώ,πέρασα από μια δημόσια τουαλέτα για να ξαλαφρώσω κι απ'τα ούρα.Να πω την αλήθεια τουαλέτα δεν είδα να έχει το χαμάμ.Αλλά κι αν είχε δεν ρώτησα.Ο γνωστός Αθεόφιλος που όλοι αγαπήσαμε!Το να πας για κατούρημα σε δημόσια τουαλέτα είναι σαν να μπαίνεις στην τούμπα να δεις αγώνα ποδοσφαίρου.Βάζεις μία λίρα στο μηχά-
νημα,περνάς το τουρνικέ και μπαίνεις στην τουαλέτα.Μάλλον μπορείς να καθίσεις και ενενηντάλεπτο αν θέλεις,να βγάλεις τα σώψυχα σου.Να τραγουδήσεις τον ύμνο του ΜΠΑΟΚ,να βρίσεις που η τουαλέτα είναι τούρκικο στυλ,να γελάσεις που έχει και τηλέφωνο ντουζ για πλύνεις τον κώλο σου.Τα ρούχα ρε μάστορα δεν θα βραχούνε;Μάλλον οι Τούρκοι έχουν αναπτύξει ειδική τεχνική για να χέζουν σε δημόσια τουαλέτα και να πλένουν τον κώλο τους.
          Μετά από αυτή την εμπειρία,ψώνισα λίγα φρούτα και πήγα για φαγητό σε ένα lokanda.Στο ίδιο που με πήγε χθες ο Ατίλα.Πάλι ρύζι πήρα αλλά διαφορετικές σαλάτες.Γύρισα σπίτι,ξεφόρτωσα
απ'το σακίδιο τα ψώνια και τα αναμνηστικά και ξεκίνησα για νέα διαδρομή.Πήρα ένα τυχαίο αστικό
και κατέβηκα δυο στάσεις παρακάτω,εκεί που υπολόγιζα πως είναι το PERA PALACE HOTEL για να δω το μουσείο του Κεμάλ Ατατούρκ.Το βρήκα εύκολα,μπήκα στο ξενοδοχείο,περίμενα λίγο,ο ρεσεψιονίστ τηλεφώνησε κάπου και μετά από λίγο εμφανίστηκε μία κυρία η οποία με οδήγησε στο
αγαπημένο δωμάτιο(νούμερο 101)του μάστορα,που το μετέτρεψαν σε μουσείο.Είδα φωτογραφίες του με στρατιωτική φορεσιά,με πολιτική φορεσιά,πίνακες ζωγραφικής με τον ίδιο,το υπνοδωμάτιο του,προσωπικά του αντικείμενα,μετάλλια που μάλλον ο ίδιος απένειμε στον εαυτό του,τα τσιγάρα του,τα καπέλα του,φωτογραφίες απ'τις μάχες στην Καλλίπολη όπου αυστραλέζοι και νεοζηλανδοί το
φυσάνε ακόμα και δεν κρυώνει.Έφυγα μέσα σ'ένα τέταρτο.Η κυρία που με συνόδευε με ευχαρίστησε
που έκανα τον κόπο να πάω μέχρι εκεί και να δω το μουσείο αυτό.Τώρα που το σκέφτομαι,ήταν το μόνο μουσείο που δεν πλήρωσα είσοδο.
         Μετά περιφερόμουν σε διάφορα σοκάκια και έφτασα στον δρόμο που λέγεται FRANSIZ SOKAGI.Τον πρότεινε ο οδηγός που είχα σαν αξιοθέατο.Καλέ ποιος γαλλικός αέρας και φινέτσα και παπαριές μας λέτε.Πολύ κιτς και άκρως τουριστικό ρε φίλε για τα γούστα μου.Κράχτες έξω απ'τα μαγαζιά,ακριβά όλα.Έφυγα και από κει,πέρασα από ένα μαγαζί με βιολογικά προιόντα και πήρα καρύδια και τσάι χωρίς καφείνη το οποίο αποδείχτηκε καλή αγορά.Αφού γύρισα και άλλα σοκάκια
έφτασα στην πλατεία ταξίμ και την έπεσα στο GEZI PARK.Εκεί έχει πλανόδιους με μεγάλα θερμό στο ένα χέρι και ένα καλάθι με ποτηράκια,ζάχαρη κ.α. ψιλοπράγματα στο άλλο και γυρνάνε ανάμεσα
στους αραχτούς και πουλάνε τσάι ή νεσκαφέ όπως λένε τον στιγμιαίο.Βλέποντας τους να σερβίρουν τσάι είδα ότι στον ένα θερμό έχουν  βραστό νερό,οπότε ζήτησα μόνο βραστό νερό και χρησιμοποίησα το δικό μου τσάι,γιατί το τσάι που σερβίρουν παντού είναι μαύρο και θα μου κάνει τα νεύρα τσατάλια.
           Ξέχασα να γράψω πως το πρωί μετά το άκυρο που έφαγα στο χαμάμ ανέβηκα στην ταξίμ και πήρα το παραδοσιακό τραμ,αφού προηγουμένως ήπια έναν,υποτίθεται,ντεκαφεινέ τούρκικο καφέ.
Καλά,ό,τι να'ναι είμαι...
           Αύριο λέω να πάω στην παλιά πόλη και όχι στο ντολμά μπαχτσέ.
14-4-15
           Ξύπνησα χαλαρά κατά τις 9,έφτιαξα πρωινό,ήπια τσάι και συνηδειτοποίησα ότι η μπαταρία της φωτογραφικής μηχανής δεν φόρτισε,την ξαναέβαλα για φόρτιση και ξαναήπια τσάι,άρχισα να ντύνομαι σιγά σιγά.Αποφάσισα να πάω στην παλιά πόλη(για να μην έχετε αγωνία και τρώτε τα νύχια σας,κακό συνήθειο,να το κόψετε).Πήγα ιστικλάλ,έστριψα απ'το λύκειο γαλατά σαράι,κατηφόρισα στο σοκάκι,βγήκα στον κεντρικό δρόμο και πήγα στην στάση του τραμ.Το τραμ ήταν ασφικτικά γε-
μάτο από τουρίστες και ντόπιους.Μετά από αρκετή ώρα έφτασα στον προορισμό μου.
           Η πικάντικη συνέχεια στην επόμενη ανάρτηση.

1 σχόλιο:

  1. Το φανατικό αναγνωστικό κοινό ακόμα περιμένει τη συνέχεια... Σοφέ Προφήτη, εσύ που ξέρεις τα πάντα (και ακόμα παραπάνω!), δώσε πληροφορίες στη λαοθάλασσα των πιστών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή